Mijn allereerste post, ik stel me even aan jullie voor!

Hallo allemaal! 

Wie ben ik? Ik ben Evelien, 32 jaar en ik woon samen met mijn zoontje Lenn van bijna 3, zoontje Milan van 1, onze kat Woodie en mijn vriend Roel. Naast moeder zijn werk ik 3 dagen per week als secretaresse bij een zorgcentrum. In mijn profiel staat dat ik 3 kinderen heb.. hoe zit dat dan, vraag je je misschien af? Mijn oudste zoontje, Daan, leeft niet meer. Toen ik 35 weken zwanger was van Daan, is hij in mijn buik overleden. Zomaar ineens.. niemand had dit zien aankomen omdat alle controles altijd goed waren. Ik zal het verhaal van Daan hier later nog vertellen, want achteraf bleek er wel degelijk iets goed mis te zijn wat tijdens de zwangerschap niet is opgemerkt. Na de zwangerschap, het overlijden en de bevalling van Daan, brak een zware tijd aan. Maar zoals je kunt zien ben ik ook weer opnieuw zwanger geraakt, in 2017 is Lenn geboren. Een vrolijke peuter die over 2 weken 3 jaar wordt. En waarvan we zijn grote verjaardagsfeest helaas moeten verplaatsen ivm de Coronacrisis. Dat vind ik zo zielig!! Maar natuurlijk gaan we zijn verjaardag wel vieren. We willen een mooie fiets voor hem gaan kopen, en daarnaast krijgt hij de lekkerste taart die er bestaat. We gaan hem helemaal in de watten leggen die dag! Maar als ik er zo over nadenk... weg leggen hem eigenlijk elke dag in de watten 😉. Ons jongste zoontje heet Milan, hij is in januari 1 jaar geworden. De zwangerschap van Milan was een spannende, daar zal ik later meer over vertellen. Het komt er op neer dat ik bepaalde antistoffen in mijn bloed had zitten waarvoor ik om de 4 weken bloed moest laten prikken om te kijken of de waardes van de antistoffen laag bleven. Zouden de antistoffen gaan stijgen, dan zou dit gevaarlijk kunnen zijn voor de baby, in dit geval Milan. Gelukkig is dit allemaal goed afgelopen, maar ik heb ‘m peentjes gezweet! Sinds een weekje begint Milan te lopen, schik dat ie heeft! Daarmee loopt hij eerder dan zijn broer Lenn. Een mooi ventje is het, hij en ook Lenn maken me vaak aan het lachen, maar ze kunnen me natuurlijk ook echt het bloed onder de nagels vandaan halen met hun streken.. Zo had Lenn laatst mijn lippenstift gevonden en zichzelf én zijn broertje even “geschminkt”. Maar ook de muren en knuffels waren voorzien van lippenstift... tjah.. 🙄

De komende tijd wil ik je een klein inkijkje geven in mijn leven als (werkende) moeder, dingen die ik meemaak maar ook dingen waar ik tegen aanloop.