Snap
  • Kind
  • ontwikkeling
  • potje
  • Zinderlijk

Met plezier op het potje

De kracht van herhaling

Zo trots op deze kanjer want ze geeft elke dag zeker 2x (soms meer) per dag aan als ze een plasje of poepje wilt doen op het potje.

Hoe het begon

Wij zijn toen Fay 1 jaar en 1 maand werd, begonnen met haar op het potje te doen na het avond eten. Wij kozen voor een moment op de dag dat ze gegarandeerd een plasje/ poepje moest doen want dan zou ze meteen kunnen zien wat het doel was van op het potje te gaan.

Dit was meteen succesvol want ze deed meteen een 💩 en een plasje. Ze was zo blij en trots op zichzelf en we maakte er ook een gezellige boel van. Haar Poppie mocht gezellig bij haar zitten terwijl we een boekje lazen. Vervolgens mocht ze zelf doordrukken wat ze al helemaal fantastisch vond.

Dit hebben we 1 week lang zo gedaan en dat creëerde bij haar voorspelbaarheid en ze wist elke avond dus wat we na het eten gingen doen en daar genoot ze van. De weken daarop breiden we het telkens uit met een momentje erbij. Week 2 kwam de ochtend erbij en deden we dus de ochtend en avond op potje zitten. Week 3 pakten we de middag erbij. Dit werkte zo goed en er werd meer wel dan niet iets op het potje achtergelaten wat ervoor zorgde dat ze erg trots was op zichzelf. Op een gegeven moment zat het er zo mooi in dat ze zelf om “pot” vroeg.

Tegen de laatste maand van de zwangerschap begon mijn buik enorm in de weg te zitten. Ik was moe en had het lichamelijk steeds zwaarder. Sommige gewoontes in ons dagelijkse leven gingen een beetje naar de achtergrond, onder andere dagelijks op het potje gaan. Dat was lichamelijk voor mij te belastend omdat ik al heel de dag met Fay had gesjouwd overal naartoe dat vaak dingen zoals op potje zitten niet meer te doen waren.

Hoe het nu gaat

Sinds een paar weken hebben we het weer opgepakt en we zijn weer van vooraf aan begonnen met 1 moment op de dag het potje aan te bieden.

Alsof ze het nog dagelijks is blijven doen vraagt ze nu zelf een paar keer per dag naar het potje: ‘mama Fay moet poepen’ zegt ze dan vaak. Soms is het ook een plasje maar who cares. Hier een super trotse mama omdat de kracht van herhaling weer zijn vruchten afwerpt.