3 jaar geleden
Met de billen bloot, liever niet
In je blootje door het huis. Oma die een luier onnodig lang open laat. Een andere leidster op de opvang. Broertjes die elkaar scheetkusjes geven op hun buik. Allemaal zo onschuldig en normaal, maar voor mij roept het angst op.
Ik wil mijn jongens beschermen. Beschermen voor de groter wereld en wat mij is overkomen. Bloot hoeft niet gek te zijn, maar wel privé en eigen. Ook ik ga naar de sauna en voel mij hier prima bij. Echter maak ik die keus bewust. Lucas, Julian en Marijn nog niet. Dat heeft iets moois en onschuldigs. Alleen ook iets gevaarlijks. Ik wil ze beschermen voor die onwetendheid en leren hun grenzen te bewaken.
Bloot mag thuis bij papa en mama, maar het is van hun en alleen hun. Ook onderling raken ze elkaar niet aan. Hoe onschuldig en interessant het ook is, het zijn grenzen die ik voor ze maak zolang ze dat zelf nog niet kunnen. Ik wil hun naïef onschuldigheid beschermen. Ik wil ze leren grenzen te stellen, hiervoor op te komen en nooit bang te zijn er over te praten.
Wat er gebeurt neem je mee in alles, zo ook in dit. Ik wil mijn kinderen niet bloot bij andere. Even snel een luier of omkleden oké, maar verder niet. Niet in je blootje ergens anders of onnodig lang je luier uit. Kleren horen aan, kleren beschermen mijn mannetjes. Al helemaal niet bij mensen die ik niet ken. Ik wil de controle hebben en zeker weten dat ik niets mis. Ik weet dat dat niet altijd kan. Dat is vreselijk moeilijk en dood eng.