8 maanden geleden
Meisje van 6
over hoe de oudste onbewust altijd de grootste moet zijn
Eigenlijk is ze nog best klein
Een klein meisje van zes
Maar in mijn ogen is ze altijd de grootste,
altijd de oudste
En soms heb ik daar zelf moeite mee..
Ze was namelijk ook al groot, in mijn ogen, toen ze net twee was en voor het eerst grote zus werd.
Mijn eerste baby opeens gigantisch en "hou je rekening met je zusje? Want jij bent al groot!"
Dat besef ik extra nu, nu dat Juul bijna die leeftijd heeft bereikt. Het contrast tussen die twee..
Zij, die al zo snel groot en wijs was en misschien wel onbedoeld moest zijn en hij, nog zo klein.
Allemaal in mijn ogen, vanuit mijn perspectief
Dus toen het even allemaal teveel was voor haar gisteren, besloot ik dat kleine meisje bij mij te pakken, Vast te houden,
tot ze zelf zou voelen dat het goed was
Dicht tegen mij aan
Haar benen bungelend aan de zijkant van mijn schoot
Terwijl zij lange halen huilde
En naar woorden zocht, om uit te drukken, hoe oneerlijk de dag wel niet was geweest.
Huil maar, zei ik
En ik beelde mij in hoe ik over een paar jaar terug zou kijken en zou beseffen hoe klein ze nog maar was
Mijn meisje van 6
Met haar voetjes nog niet op de grond en haar lieve fietsenrekkie aan de voorkant.
En hoe ze dan
Net als nu
nog steeds in mijn knuffel past
