Mama, mama, ik kan niet staan! #6

Na dat weekend zijn we op maandag weer naar het ziekenhuis gegaan. Eigenlijk hoefde er die dag niet zoveel te gebeuren dus na het uitpakken kon onze dochter naar de speelkamer. Daarna heeft ze een broodje gegeten en toen was het alweer tijd om te gaan slapen. 

’s Middags zijn mijn moeder en mijn zusje gekomen om voor onze dochter te zorgen, want wij zouden de 20 weken echo krijgen. Dat wilden we wel heel graag door laten gaan. Hoewel de zwangerschap  in die weken een beetje naar de achtergrond was geschoven was dit gewoon heel belangrijk. 

We waren best wel een beetje nerveus, maar even later was daar toch ons 2e kindje op beeld. Lag lekker te spartelen op beeld. Alles was helemaal goed gelukkig en ook het geslacht was te zien. We zouden nog een dochter gaan krijgen! We kregen nog 2 foto'tjes mee en toen konden we weer naar het ziekenhuis. 

Eenmaal daar hadden ze bloed afgenomen en was ze op dat moment lekker aan het spelen met haar neefje. Toen het eten kwam zijn mijn moeder en zusje naar huis gegaan en wij zijn gaan eten. Na het eten kwam de kinderarts nog even langs. Er was niks meer gevonden in de punctie en ook de laatste onderzoeken hadden tot niks geleid. Alleen de bezinking in het bloed was verhoogd. 

Omdat ze ons niet verder konden helpen op dat moment zouden we doorgestuurd worden naar een academisch ziekenhuis. Dat zou zelfs de volgende dag al gaan gebeuren. Ze dachten nu in de richting van een auto-imuun ziekte. Ze zou een afspraak krijgen bij een reumatoloog en een neuroloog. Na dat gesprek ben ik naar huis gegaan en mijn man bleef bij onze dochter. 

Dinsdagochtend was het al vroeg dag voor iedereen. Om 7 uur zaten zij al in de auto. Ze zouden mij op komen halen zodat we met ons drieen naar het academisch ziekenhuis konden gaan.Om tien voor half 8 waren ze er en konden we naar het WKZ. (Wilhelmina KinderZiekenhuis in Utrecht) . We waren daar ruim op tijd. Ondanks dat het humeur van onze dochter goed was, ging het lopen toch wel heel erg slecht die ochtend. 

Eindelijk was het kwart over 8 en konden we een ponskaartje laten maken. Daarna doorgelopen naar de afdeling en daar hadden ze gelukkig een mooie wachtruimte met speelgoed. Om half 9 werd ze binnen geroepen om te wegen en te meten en om kwart voor 9 mochten we naar binnen bij de reumatoloog. We hebben het hele verhaal vanaf het begin opnieuw gedaan en aansluitend heeft hij haar helemaal bekeken. Ook  is hij alle gewrichten nagelopen. Ze vond het niet leuk maar liet het gelukkig wel toe. Na alles goed onderzocht te hebben vroeg hij ons aan de gesprekstafel te gaan zitten….