Luister naar je hart.

Om ons verhaal vanaf het begin te lezen klik je op mijn profiel (foto) Caat8

Moedergevoel is iets dat ontstaat als je eerste kind geboren wordt. Het is een soort intuïtie/natuurlijk instinct die bij elk volgend kind verder ontwikkeld wordt. Mijn advies is om dit gevoel serieus te nemen en echt naar de moeder te luisteren. Vraag aan een moeder wat zij denkt wat het haar kind mankeert en leg dit naast het medisch verklaarbare dossier van het kind. Misschien kun je toch een extra onderzoek doen om de moeder gerust te stellen. En wie weet komt er toch een verrassende uitslag uit. Een moeder kent haar kind. Een moeder weet van elk van haar kinderen hoe ze in elkaar zitten. U als arts kijkt naar de medische uitslagen en naar de eerste indruk wat u van het kind hebt. U ziet het kind alleen op de afspraak een half uurtje hooguit. Een moeder kent haar kinderen al een leven lang. Misschien is het een idee om beide bevindingen en uitslagen naast elkaar neer te leggen. Luister naar de moeder en neem haar serieus. Zeg erbij dat ze alles kan vragen of zeggen ook als ze denkt dat het raar is. En doe gewoon een extra onderzoek. Wijk een keer van het protocol af. En waarschijnlijk heeft u in negen van de tien gevallen gelijk. En is er niks ernstigs aan de hand.

Ik spreek uit ervaring. Ons kind is net het éne kind van de tien waar dus wel iets mee was ook al waren alle uitslagen goed. De uitzondering. Mijn moedergevoel werd wel serieus genomen maar niks mee gedaan. Daarom hebben we meer als een jaar (16 maanden) bij de kinderarts gelopen met onze dochter. Bloedonderzoeken, echo’s… er werd niks gevonden. Zag er allemaal prima uit. Doordat de opgezette lymfeklieren ook elke keer kleiner werden werd er van uit gegaan dat ze niet kwaadaardig konden zijn omdat kwaadaardige klieren alleen maar groeien. Maar ja.... dus niet bij elk kind. Wijk af en toe van het protocol af en doe toch dat extra onderzoek. Luister naar de moeder! Ik heb zo vaak gezegd dat ik er geen goed gevoel overhad. Ook al weet ik dat mijn dochter altijd zegt dat het goed met haar gaat en ze supersterk en positief is. Had een biopsie gedaan dan had de lymfeklierkanker niet al in stadium 3 gezeten en waren we er eerder bij geweest. Een moeder kent haar kind echt het beste. En natuurlijk nemen we de arts niets kwalijk. Ze heeft gewoon haar best gedaan, volgens protocol gewerkt en ons gerustgesteld. Ze ging ervan uit dat het een bacteriële infectie was. Waar het ook echt op leek maar ik ken mijn kind. Ze was nooit ziek en kan makkelijk een bacterie de baas. Dit waren geen normale opgezette lymfeklieren. Geen van mijn drie kinderen was ooit echt ziek en ik kwam nooit met ze bij een arts. Na een jaar onderzoeken en controles ging de kinderarts een afwachtende houding aannemen. Ik was perplex en voelde mij een echt in de steek gelaten. Ook duidelijk aangegeven bij de kinderarts aan dat ik er geen goed (moeder) gevoel over had. Ze benadrukte dat er echt niks aan de hand was en ze altijd goed naar moedergevoelens luisterde en deze serieus nam. Alle erge dingen waren uitgesloten. Maar toch voelde het voor mij niet goed en daardoor ben ik door gaan zoeken wat de oorzaak zou kunnen zijn. Ook voelde ik mij erg onbegrepen waar ik nu nog steeds wel last van heb maar ben ook blij dat ik zelf heb doorgezocht.

* Aan alle moeders: Als je gevoel zegt dat het niet goed is dan luister daar naar en zoek door naar de oorzaak.

En jammer genoeg kreeg ik uiteindelijk gelijk. Alhoewel het in dit geval niet over gelijk hebben gaat maar over de gezondheid van een kind. Mijn kind. Ik heb zelf gelukkig naar mijn moedergevoel geluisterd en geprobeerd uit te zoeken wat de oorzaak zou kunnen zijn. Anders was het misschien nog wel veel verder uitgezaaid geweest in haar lichaam. De lymfeklierkanker zat nu al in stadium 3. Voor de tijdsduur van de behandeling had het niet uitgemaakt omdat bij deze lymfeklierkanker die zij heeft voor alle 4 stadiums 2 jaar behandeling staat. Maar toch jammer! Dus alle lieve artsen, specialisten.. Luister alstublieft naar de moeder!

Moedergevoel bestaat echt!

Namens alle moeders en bijna moeders