Loslaten

Twee jaar geleden, toen ik nog getrouwd was scrolde ik door instagram. Ik zag een plaatje van een moeder waarbij haar kids voor het eerst na de scheiding met hun vader en zijn nieuwe vriendin op vakantie gingen. Ik sprak uit naar mijn ex hoe erg me dat leek, je kind twee weken niet zien. En met een andere vrouw. Nu twee jaar later zit ik in dit zelfde schuitje, en kwam mijn nachtmerrie dus uit. Intussen heb ik heel veel geaccepteerd en een heel stuk geheeld. Ik ben oprecht heel blij dat mijn ex weer gelukkig is met een vrouw die mega lief is voor onze zoon. Maar wat doet dit weer pijn aan mijn hart. Het voelt alsof mijn hart aan de andere kant van de wereld is. Maar liefde is loslaten en het beste voor je kind willen en daarbij je eigen belangen soms op zij zetten. Dat is wat moederschap is, tenminste zo zie ik dat. Mijn binkie gaat daar de tijd van zijn kleine leventje hebben en core memories voor later hebben. En dat gun ik hem dus kan ik mijn eigen pijn even vergeten. Oke als het donker word dan vliegt de paniek me even naar de keel zo nu en dan. Want ik ben Rachelle en ik ben een control freak. En nu word ik gedwongen om het los te laten. Normaal laat je je kind nog voor mijn gevoel nog niet ‘los’ op 4 jarige leeftijd. En zit ik het liefste als een moeder gans de hele tijd bij hem maar dat kan helaas niet als gescheiden ouders. En gun ik hem een sterke, goede band met zijn vader. Veel mensen die zeggen ach joh zo voorbij, of oh lijkt me heerlijk even twee weken geen kind. Nou mij niet en tel ik de dagen af totdat hij weer veilig onder mama’s vleugels zit. Maar het is voor een goed doel een gezonde relatie met zijn papa en mama en hun nieuwe partners. Want mijn kind daar doe ik alles voor❤️