Lieve Noa,

Lieve, mooie, knappe, sportieve, gekke maar vooral overgevoelige Noa. Bij deze een brief geschreven aan jou. Eéntje uit de grond van mijn hart.

Wat zul jij het soms zwaar hebben kleine meid. Een zusje, school, zwemles, gym, je iets te hoge intelligentie, een broertje op komst, deze decembermaand, mama die een rot zwangerschap heeft, maar vooral met jouw overgevoeligheid. Wat moet het zwaar voor jou zijn als niemand je begrijpt. Wat moet het zwaar zijn, als niemand je hoort en voelt.

Lieve Noa, het is nooit mijn bedoeling geweest om je onbegrip te laten voelen, want ik weet dat je dat soms voelt. Het is nooit mijn bedoeling geweest om je te weinig geborgenheid te geven of je het gevoel te geven dat je niet belangrijk genoeg bent.

Soms, vaak, weet ik niet hoe ik met je moet communiceren. Heb ik een gebrek aan empathie en inlevingsvermogen.  Als ik een slechte dag heb, heb jij er ook één. En als ik me verdrietig voel, voel jij dit ook.

Het ligt niet aan jou, maar ik weet soms niet hoe ik om moet gaan met jouw gevoelige snaren. Hoe ik je moet benaderen als je weer eens een woede aanval heb, omdat dingen onterecht gebeuren in jouw ogen. Soms, soms weet ik niet hoe ik je dingen uit moet leggen, omdat ik gesprekken met je voer die ik niet met een 5-jarige hoor te voeren.

Lieve Noa, waarom ben je zo bijzonder intelligent en zo gevoelig? Je bent goed in alles wat je doet, maar (helaas) ook net wat te slim voor je leeftijd. Je denkt bij alles na en alles maalt meerdere keren door jouw hoofdje heen.

Hoe leg ik uit dat het ziekenhuis mama helpt als ik te vroeg met weeën lig en niet dood ga zoals opa en dat dit kindje al sterk is en niet zomaar overlijdt zoals de zwangerschap vorig jaar is geëindigd? Hoe leg ik uit aan een 5-jarige mensen in het ziekenhuis niet altijd komen te overlijden terwijl je dat op 3-jarige leeftijd zo bewust heb mee gemaakt.  Ik wil je overal voor beschermen, maar jij voelt alles, jij hoort alles en je begrijpt veel te veel.

Jouw angst om je broertje te verliezen na het verlies van de tweeling vorig jaar zit je hoger dan dat ik dacht. Jouw angst en verdriet die je uit in woede en frustratie is iets waar ik als moeder mee om moet kunnen gaan. Maar niemand heeft mij verteld hoe ik moeder moet zijn en hoe ik met een gevoelig meisje om moet gaan. Ik faal soms als moeder, ik begrijp mijn dochter namelijk vaak niet.

Maar lieve schat, geef mij de kans om dit te leren. Ik zal je elke dag vertellen hoe veel ik van je hou, hoeveel ik soms ook mopper. Ik zal je elke dag vertellen hoe mooi je bent en hoe jij alles kunt bereiken wat je maar wilt. Je bent alles voor me, dankzij jou werd ik mama!

De liefde die je als moeder voelt is onbeschrijflijk. Jij bent tenslotte de eerste die mijn hart aan de binnenkant heeft gehoord.