Liefde voor een 2e kind

Odin

Het broertje in dit verhaal, heet Odin. Hij is geboren op 24 april 2020. Dit was tijdens de eerste lockdown in Nederland, en dat was voor ons gezin heerlijk. Ik was vrij voor mijn zwangerschapsverlof. Mijn vriend die toen nog in de horeca werkte, was ook thuis door de lockdown. Tijd voor een babybubbel dus. 

Odin wordt in april dus 2 jaar. Het is een heerlijk kind, met lichtblonde haren en prachtige helderblauwe ogen. Een tikje rustiger dan Julan, maar hij weet het kattenkwaad perfect te kopiëren van zijn grote broer. 

Inmiddels dragen ze bijna dezelfde maat kleding. En begint hun taalniveau aardig gelijk te trekken. Ik vind dat ik 2 maanden mag smokkelen, en noem ze daarom dus wel eens mijn 'Irish twins'.

Twijfels

Ik denk dat veel moeders dit wel herkennen. Mede doordat ik deze vraag ook veel heb gekregen. Het is zo ver, je hebt een kindje waar je onwijs veel van houd. En dan weer opnieuw die positieve zwangerschapstest. Natuurlijk ben je heel blij en dankbaar, maar tegelijk ga je twijfelen. Die ene vraag die door je hoofd spookt: ga ik ooit net zoveel van een tweede kindje houden, als dat ik van mijn eerste doe? 

Ter geruststelling van alle zwangere mama's die zich dit nog afvragen: ja! Dat ga je doen.

Hoe de liefde voor mijn kinderen ontwikkeld 

Ik heb 2 kinderen. 2 verschillende karakter. 2 verschillende verhalen. Als we even terug gaan naar de zwangerschap van Julan, dan kan ik wel zeggen dat de liefde voor mijn kind werd verstoord door angst. Eerder heb ik een blog geschreven over moedergevoel, en ondanks dat mijn intuïtie me ver heeft gebracht voor zijn gezondheid, uitte zich dat niet direct in een overweldigende golf van liefde. In de zwangerschap wisten we niet of hij het zou overleven vlak na de bevalling. Ik heb me dus in die tijd niet zo gehecht aan het leven in mijn buik. Ik hield een soort afstand van hem, want voor hetzelfde geld moest ik hem weer afstaan. Na zijn geboorte heb ik daarom heel erg moeten wennen aan het moederschap, en heeft het een aantal maanden geduurd voor ik het idee had dat ik écht onvoorwaardelijk van hem zou houden.

Bij Odin verliep dit daarentegen heel anders. Mijn eerste baby was al 6 maanden oud, en de liefde had zich inmiddels wel ontwikkeld. En dan denk je dus echt dat een tweede kindje, nooit tegen je eerste kan opboksen. Maar het eerste trimester kwamen we gezond door, de extra GUO's en onderzoeken of Odin dezelfde urinewegen defecten had, leveren niks op. Een vlekkeloze zwangerschap van een perfect gezond kindje. Hoe verder ik kwam in de zwangerschap, hoe zekerder het werd dat Odin gezond en wel ter wereld zou komen. Ik durfde mezelf daaraan te laten wennen, en ik durfde daarop te vertrouwen. Ik kon genieten van het leven in mijn buik. 

Ook de bevalling verliep vlekkeloos, en binnen 3,5 uur lag hij op mijn borst. Tijdens het eerste sacred hour, stond er ook geen team kinderartsen klaar om hem zo snel mogelijk mee te nemen, maar heeft hij het volledige uur bij mij gelegen. 

De natuur doet zijn werk

Van mijn eerste kind heb ik moeten leren houden. Erop moeten leren vertrouwen dat ik ook van hem mág houden, en voor altijd voor hem mag blijven zorgen. Mijn tweede kind was een heel contrast met die ervaring. In de zwangerschap, en vlak daarna, was hij een gegeven. Hij lijkt ook als 2 druppels water op z'n moeder, dus dat werkt ook lekker mee. Ik hou dus van allebei net zoveel, maar net een beetje anders ♡

Het verwelkomen van een kindje in je gezin, is niet vanzelfsprekend.

En dat weten wij, en hebben we ook deels ervaren. We hebben Julan niet zonder slag of stoot gekregen. Dus ik besef me dat dit voor velen ook een moeilijk onderwerp is. 

Voor alle wensmama's waarbij het niet loopt zoals gewenst, maar toch deze blog hebben gelezen, wil ik zeggen; Ik zie jullie, ik weet dat het verdriet bestaat. Ik wens jullie alles toe waar jullie op hopen 

Voor iedereen die het leuk vind om een, lichtelijk chaotische, moeder van 2 zoontjes (oprecht een heel leuk duo) te volgen. Zowel op medisch vlak van Julan, als in het dagelijks leven: Ik ben ook te vinden op instagram (@mama.op.gevoel / link via mamaplaats profiel)