Leven met een puber!

Leven met een puber, voor velen hier misschien nog een “ver van mijn bed verhaal”

Maar voor je het weet, zijn de jaren voorbij gevlogen en is je schattige baby veranderd in een puber. Maar is dat zo erg? Nee hoor! Ik vind het tot nu toe wel heel erg leuk!

De zelfstandigheid is fijn, het samen dingen doen (laatst een dagje Walibi samen) is leuk, en de vragen en serieuze gesprekken over van alles en nog wat daar kan ik ook echt van genieten. Verder is het met een vriend zijn niet spelen meer, dat is namelijk chillen (sinds hij op de middelbare zit) en speelgoed is al een lange tijd niet interessant meer. Het is gamen, trampolinespringen, Pokemon Go met vrienden, en jachtseizoen doen met vrienden wat hier momenteel favoriet is. En soms is dat dus wel lastig want ja: schermtijd?! Waar doe je goed aan? Vooral als vrienden veel en lang mogen gamen. Hij speelt dan ook vaak een game terwijl die belt met (oud)klasgenootjes met wie die dan samen speelt online (ja nu mag ik wel spelen zeggen, want een game speel je 😅)

Verder is het vooral motiveren en aansporen! De hele dag: ruim je schoenen op, pak je tas uit/in, is je huiswerk af? en ga zo maar door. En in de avond (doordeweeks) niet naar bed willen: “want ik ben niet moe, waarom moet ik dan slapen? Dat heeft toch geen nut?” om vervolgens de volgende ochtend (na toch gewoon te zijn gaan slapen) niet je bed uit te willen want: “waarom is school zo vroeg? Waarom 5 dagen per week?” En als je vraagt om zijn dag komt er weinig uit, tot hij tijdens het eten besluit een volledig verslag van zijn leven te geven waardoor hij altijd als laatste klaar is en koud eten zit weg te eten. Dit kan die ook doen als hij naar bed moet, even wat levensvragen stellen of leuke feitjes vertellen.

Soms een (te) grote mond, om vervolgens weer heel lief te zijn. Woorden die ik niet vind kunnen (sinds de middelbare school ineens veel meer) die uit zijn mond vliegen, om zich er vervolgens voor te excuseren. Af en toe een lekkere discussie, maar ook dat hoort erbij. We komen er altijd weer goed uit. En dan ineens uit het niets enorm oprechte en lieve opmerkingen, ook tegen anderen. Zijn hart is en blijft van goud.

Het leven met een puber, tot nu toe gaat het prima! Mijn puber blijft mijn kleine jongen of die dat nou wilt of niet! Ook al is zijn schoenmaat gelijk aan mij, en duurt het nog minder dan 20 cm. Voor hij mij voorbij is gegroeid. In zijn ogen zal ik soms streng zijn, of misschien wel “zeuren” maar hij weet dat ik alles doe uit liefde en ik hoop dat hij dat altijd blijft zien. Elke fase heeft zo zijn charme, ook deze 🖤