11 jaar geleden
Goed op school, stof tot nadenken?
Vorig jaar wilde de juf mij spreken, het was leuk nieuws, na twee weken afwachten voor het gesprek was er inderdaad leuk nieuws, maar het gaf (en geeft) nog steeds stof tot nadenken.
Vorig jaar aan het einde van het schooljaar, wilde de juf mij ook nog spreken. Maar ik hoefde me geen zorgen te maken, het was iets leuks. Nadat er bijna twee weken voorbij gingen en je je toch van alles gaat afvragen. Had ik dan eindelijk het gesprek. Dochterlief had erg goed gescoord op de Kleutercito ( E1), ze had zelfs alle vragen goed bij beide onderdelen. Verder even kort daarover gehad met de juf, maar die had nog meer mensen die een afspraak hadden en die al stonden te trappelen, dus trots stond ik snel weer buiten. Ik wist wel dat ons meisje het goed deed, maar voor de rest had ik er niet zo bij stil gestaan. Maar toch, opeens gaan er allemaal dingen door je hoofd. Wat betekent het....
Mijn man was niet thuis die dag, en zou ook pas de volgende dag thuis komen, dus het ging malen in mijn hoofd. 's avonds toch maar op internet zoeken, wat de kleutercito nu eigenlijk is. Dat kon ik niet echt vinden, alleen wat sites waar de cito's besproken werden in verband met hoogbegaafde kinderen die juist slecht presteerde op die Cito's. Nu denk ik niet dat mijn dochter hoogbegaafd is, maar wel dat ze best slim is, dus daar had ik ook neit zoveel aan. Wel zag ik in die artikelen dat ze soms ook hogere cito's aan die kinderen voor leggen. Maar ik had dus alleen maar meer vragen. De volgende dag een briefje geschreven naar de juf, of ik nog een gesprek kon hebben met haar of de intern begeleider.
De volgende dag kon ik gelijk bij juf komen, ze had toen ook wat meer tijd en konden we even rustig praten. Ze hadden geen extra toets afgenomen, ze kon eigenlijk net zoveel als de meeste kinderen die naar groep drie gingen. Ik moest in het volgend schooljaar na een paar weken maar met de nieuwe juf gaan praten over wat voor extra uitdagingen ze ging krijgen. (deze juf ging naar een andere school). En we konden thuis gewoon verder gaan met wat ze leuk vond. Ze vond spelen ook nog wel erg leuk, dus er was niet gekeken of ze misschien naar groep 3 ging. (Hoefde van mij ook niet echt.)
Nu is het nieuwe schooljaar al een paar weken van start, en heb ik bij juf een gesprek gevraagd, maar daar was nog niet direct tijd voor, en ze moesten het nog even aankijken (nu is ze de tweede week van school de hele week niet op school geweest vanwege een gebroken voet). M.a.w. ik heb nog geen gesprek gehad (school is bij ons al 6 weken aan de gang), en ik blijf maar met vragen zitten. Sommige mensen die ik spreek zeggen “je moet er zelf achteraan zitten”. Sommige (familie) vind dat ik er niets mee moet volgens mij. En ik wil er ook eigenlijk andere ouders niet mee lastig vallen, want dan voel ik mij een zeur, want het gaat toch goed. Maar ik zou dan ook graag weten hoe ik ermee om moet gaan, hoe school er om mee gaat, enzovoorts enzovoorts.
Overigens hadden we in februari een 10 minuten gesprek en daarbij had de juf het naar ons idee over de “eisen”van groep 1, want ze noemde toen allemaal dingen op die ze al kon toen ze naar de kleuterschool ging. En toen had ik wel zoiets van zie je niet dat ze al iets meer kan. Maar tijdens het gesprek voor de zomervakantie bleek dat ze in november al door hadden dat ze erg goed mee kwam, en dat ze al in het 'zorggesprek' met de intern begeleider werd besproken voor wat extra uitdaging, alleen had juf dat niet aan ons verteld.
Eekhoorntje76
Inmiddels zijn we een half jaar verder en we zijn er inderdaad zelf achteraan gegaan. Na een beetje zoeken van beide kanten hoe hier verder mee om te gaan, is er vlak voor de kerst besloten dat ze haar gingen observeren en (misschien) zouden gaan doortesten. Dit doortesten is inmiddels (gedeeltelijk?) gedaan en we hebben volgende week een gesprek. Ik voel me wel een zeur over deze kwesties soms, maar school werkt goed mee. Van de week toen ik de afspraak maakte met de IBer zei ze even tussen neus en lippen door dat ze inderdaad wel een duidelijke voorsprong en dat ze buiten de M3 voor rekenen wat ze me al eerder had gecommuniceerd had ook een E3 aan het afnemen was. Voor lezen hebben ze een DMT test en geloof ik een Avi test afgenomen. De IBer zag tijdens het doortesten ook (voor het eerst) dat mevouw een perfectionistje is die alles in een keer goed wil kunnen. (de reden dat wij echt aan de bel trokken was omdat ze hierin soms doordraaft en daardoor dingen uit de weg gaat, dus we willen graag dat ze leert leren in de toekomst). Ons meisje begon ook met lezen nadat ze net 5 was geworden, maar door bovenstaande perfectie, wil ze het wel graag, maar als ze ook maar een woordje moet hakken en plakken denkt ze dat ze het niet kan. We willen haar absoluut niet pushen, maar vinden het zo jammer voor haar dat ze daar zo gefrustreerd door kan zijn, en willen graag van school als dat mogelijk is wat handvatten. En lego is hier ook een grote favoriet.
saskia.voiculescu
Ik zou er zeker zelf achteraan gaan! Mijn zoon is van januari, dus een late leerling, maar ook verder dan zijn groepsniveau. De school heeft hier vrij goed op ingespeeld, maar je moet zelf initiatief nemen, dat hebben we vooral gemerkt met opmerkzaam maken van dingen, zoals vroeg kunnen lezen (mijn zoon was net 5 toen hij begon met lezen). Hij zit in groep 2 maar deze Cito toetsperiode gaan ze hem Midden 3 geven en als daar goede resultaten uit komen, gaan ze door toetsen zodat we zijn precieze niveau te weten komen. Ik vind het vooral belangrijk dat hij gestimuleerd wordt op zijn niveau en zich niet gaat vervelen op school. Dat zou zo jammer zijn want hij vindt het geweldig om nieuwe dingen te leren en doen. Thuis stimuleren we hem ook zo veel mogelijk met de dingen die hij leuk vind: puzzels, Lego, en lezen vooral.
Marieke80
Mijn zoon is ook van april en viel dus ook niet onder die grensleerlingen (okt-dec). Maar hij deed het zo goed op de toetsen dat ik meer wilde van de school. Mijn ervaring is dat je daar zelf achteraan moet. Niet dat de school onwelwillend was, maar ze wisten niet zo goed wat ze met mijn zoon aan moesten. Hoewel je al snel zou kunnen denken dat je haar niet extra hoeft te stimuleren als ze zelf niet aangeeft zich te vervelen, moet je daar wel mee uitkijken. Hoogbegaafde/ hoogscorende kinderen (en dan vooral de meisjes) hebben nogal eens de neiging om te gaan conformeren aan de rest, ze gaan dan onderpresteren. Ik zou aan de school vragen om haar eens te testen (bijvoorbeeld door middel van de citotoets van een hoger leerjaar) om te bepalen hoe ver ze nou daadwerkelijk is. En met de uitslag van die test kan de school haar dan uitdagen op haar niveau. Bij mijn zoon betekende dat dat hij een klas moest overslaan om nog uitgedaagd te kunnen worden. En nu moeten we nog steeds in de gaten houden of hij zich niet gaat vervelen.
Eekhoorntje76
Het waren beide toetsen, taal en rekenen. Ik weet niet hoe ver ze is, daarom blijf ik vragen hebben. De juf van vorig jaar had aan gegeven dat er wat mee gedaan moest worden. Ik zou gewoon graag willen dat ze op haar eigen niveau dingen kan doen, als dat gewoon normaal groep 2 is, prima. Als ze meer aan kan dan graag op een goede manier.