Lekker warm!

Het is behoorlijk koud buiten. Het vriest en ik zit bovenaan de berg toe te kijken hoe mijn zoon over de baan heen fietst. Als hij hoog in de bocht zit hoor ik hem naar mij roepen hoe vreselijk koud het wel niet is.

Na een uur afzien, maar stiekem genieten van het zien hoe mijn zoon over de baan vliegt, lopen we terug naar de wagen. "Één ronde heb ik niet meegedaan omdat mijn handen bijna bevroren waren!" Zei hij zich quasi verontschuldigend. Ondanks zijn thermo kleding zijn die handschoenen flinterdun. Die houden de kou niet buiten.

Eenmaal in de wagen probeer ik de verwarming aan te krijgen. Het is de nieuwe wagen, dus uiteraard lukt mij dit niet. Mijn zoon kijkt naar de middenconsole en wijst naar de afbeelding met een stoel en de plus en min knopjes aan beide kanten ernaast. "Heeft deze wagen geen stoelverwarming?" Vraagt hij.

We drukken op de plus knopjes en ik voel meteen hoe de aangename warmte door mijn billen omhoog schiet. Mijn zoon kijkt mij verdrietig aan als ik zeg hoe lekker warm het is. Hij merkt het niet. Want hij zit nog op een zitverhoger.