Label plakken

Een label plakken..

Voordat ik het geluk had dat er kinderen in mijn leven waren ervoer ik autisme, adhd of andere gedragsstoornissen als een spiegel. Ee spiegel die je als ouder op hun kind had geprojecteerd. De thuissituatie hierin als lijdend voorwerp. Nogal kortzichtig als je het mij nu vraagt...

Als ouder wil je dat jouw kind perfect is. Meestal zie je jouw kind ook als perfect. Je wilt niet dat jouw kind wat mankeert. Laat staan afwijkt van het normaal en achterstand heeft op de rest. Beschadigd, defect, al die termen komen voorbij. Des te harder wordt het als je hier mee wordt geconfronteerd als ouder zijnde. 

Hoewel mijn kinderen vooralsnog geen 'label' hebben, merk ik bij de oudste toch wat op. Hij moest in groep 1/2 al naar ergotherapie. Hij was snel afgeleid en zijn schrijfhouding was verkeerd. Als ik nu kijk naar zijn handschrift is het nog steeds een puzzel af en toe, vooral als hij het afraffelt. Mijn handschrift is ook belabberd dus de appel valt niet ver van de boom.. .

Wat ik merk is dat hij nogal gefixeerd is op objecten. Deuren, slagbomen, klokken...hij kan bij de interesse er vaak bezig mee zijn. Nu 'vervalt' hij weer in oude patronen door een eerdere interesse er erg mee bezig te zijn (naspelen, hij wil het hebben, etc)

Dat dit mij opvalt als ouder wil je dit in 1e instantie niet (h)erkennen. Daarna komt toch het besef dat je het beste wilt voor je kind en onderzoek naar laten doen. Tussen deze stappen zit ik nu...want wil ik dit wel weten? Krijgt hij dan het 'label'? Verklaart dat dan ook mijn andere zorgen? 

Lastig...