Kunnen we terug naar normaal ?

Het was een andere zomer dan normaal, er was ook geen “normaal” meer aan deze zomer.

We zijn 2020 goed gestart maar eind februari bleek er al snel verandering in te komen, het ondertussen gekende coronavirus deed overal ter wereld zijn best om alles te veranderen.

We bleken tijdens de start heel positief en “ach het zal nooit van zo ver komen en het valt allemaal heus wel mee.. ook wij dachten dit.. Maar nee, het moest echt wel ernstig genomen worden en wereldwijd is op 1 moment alles omgekeerd en veranderd.

Uiteindelijk half maart werd er beslist om in lockdown te gaan, geen school, voor velen geen werk, geen familie, geen uitstapjes, geen reizen..

Bij velen een volledige planning die in duizenden stukjes viel, maar we hebben ongetwijfeld meer dan ooit van elkaar en ons gezin kunnen genieten. Dingen doen waar we anders de tijd niet voor vinden, of maar “stom” vinden of vaak zeggen “das niets voor met kleine kinderen” Ze kunnen zoveel en genieten van de natuur kan iedereen, ook kleine kinderen en vaak vinden ze dat zelf nog het leukst van al! Zolang ze maar plezier hebben, dat sociale contact is voor iedereen nog het meest knagende.

De “bubbels” ondertussen kennen we ze als geen ander, maar hebben ze nut, zijn ze echt nodig.. zijn ze zo “dramatisch nodig”.

Begrijp me zeker niet verkeerd het zal allemaal ergens wel nut hebben en ik wil ook niemand ziek maken, ook wij houden ons zoveel mogelijk aan de regels.

Maar 2 maanden in ons eigen tuin was toch voldoende, wij gingen ook stillaan terug uitstapjes doen, wandelen, familie zien .. coronaproof en volgens de regels maar een beetje vrijheid heb je met kids toch wel nodig. Alles is voor hen en voor ons al zo omgegooigd geweest naar het “nieuwe normaal”

Ik ben het zeker vaak NIET eens geweest met de beslissingen van de veiligheidsraad, sommige zaken konden volgens mij en vele anderen echt wel anders aangepakt worden.. kon alles “normaal blijven” .. Neen, dat is nu eenmaal zo maar een andere aanpak had het misschien voor iedereen draaglijker kunnen houden .. Maar ik heb niet de kennis om me daarover uit te spreken, we kunnen enkel speculeren en uiteindelijk gewoon maar luisteren, hoe dan ook we moeten hier gewoon door.. het is niet leuk en zeker niet voor diegenen die blijvende gezondheidsschade hebben of iemand verloren zijn. Maar toch denk ik dat je ergens die schuld niet bij jezelf mag zoeken.

Het is een smerig beestje en je kan het overal oplopen, maar mogen we daarom elkaar niet meer zien.. als ik denk aan de oma’s en opa’s in de rusthuizen velen zien amper nog iemand, sommigen willen het zelf alle respect daarvoor, maar laat mensen dat zelf uitmaken, sommigen kwijnen net helemaal weg nu ze helemaal niemand meer zien. En wil je zo sterven, neen die eenzaamheid wens je niemand toe..

Hoe lang gaat dit nog duren, we moeten keuzes maken in vrienden en familie van de ene of de andere partner.. het is gewoon niet meer leuk. Uitstappen moeten gepland worden, feestjes kunnen niet doorgaan,...

Faillisementen blijven komen, vele zaken doen alle moeite om niet te zinken maar dit kan niet blijven duren, wat gaat er nog overblijven na al dit?

Gaan we normale feestdagen hebben? 

Als ik het zo allemaal zie en hoor precies niet, maar kiezen tussen mijn familie of schoonfamilie zal ook niet gebeuren, ik hoop dat ze hier wat redelijk in gaan zijn, dat families samen kunnen zijn . Neven en nichtjes samen kunnen spelen. Anders zullen het hier feestdagen worden enkel met ons gezin maar die keuzes willen we echt niet maken. 

Ik ben ZO blij dat mijn kind al “hopelijk” normaal kan starten op school over enkele weken. Hier kijkt ze zo naar uit gewoon even “iedereen terugzien” en samen spelen. Ik hoop dat er bij volgende maatregelen gewoon niet zoveel meer aan de scholen geprutst wordt want dit is ook hun toekomst, hun leven. 

Ik wil dit “nieuwe normaal” echt niet voor mijn kind, ik wil dat ze vrij kunnen zijn, de wereld kunnen ontdekken, speelpartijtjes met vriendjes en vriendinnetjes, verjaardagsfeestjes, ongeplande uitstapjes kunnen maken ,.. gewoon normaal kunnen leven zoals wij opgroeiden.

Tis genoeg geweest, khebbet gehad, genoeg gezeurd en gezeverd.

Kunnen we aub gewoon terug naar ons “vrije leven” ?