9 jaar geleden
Krokodillentranen...maar waarom?
Lola lacht bijna altijd, maar zodra ik haar neerleg op de commode dan komen die tranen...na 14 maanden nog steeds...maar waarom?
Onze dochter Lola is bijna altijd vrolijk. Ze lacht de hele dag, groeit mooi volgens haar eigen groeicurve, eet goed en slaapt goed. Ze is nieuwsgierig en ondernemend en kan zichzelf prima vermaken.
Lola is echt een tevreden dreumes. Een vrolijk klein dametje waar iedereen blij van wordt als ze haar zien. Zo leuk!
Er is wel één ding wat ze echt niet leuk vindt.
Tijdens de bevalling is Lola met veel geweld met behulp van de zuignap geboren. Hierdoor heeft ze veel hoofdpijn gehad in de eerste dagen en vond ze het omkleden over haar hoofdje verschrikkelijk. Volkomen logisch natuurlijk.
Maar naarmate de maanden voorbij vlogen bleef ze altijd huilen tijdens het verschonen en omkleden. Ik weet niet beter en blijf altijd rustig tegen haar praten en geef haar speeltjes als afleiding. ondertussen probeer ik zo snel mogelijk klaar te zijn.
Nu is mevrouwtje inmiddels ruim 14 maanden oud en nog steeds komen die krokodillentranen zodra ze op de commode ligt. Als ze zit is er niets aan de hand. Daarom probeer ik haar zoveel mogelijk al zittend aan te kleden. Maar zodra ik haar even neerleg om bijv. de drukkertjes onderaan haar romper dicht te maken dan is het weer brullen geblazen.
Ik heb echt geen idee waardoor het komt dat ze nog steeds zo huilt. Ik zou haar graag willen helpen. Misschien moet ik een spiegel ophangen boven haar hoofd zodat ze zichzelf kan zien. Naast haar hangen ook al spiegels op de muur, dat vond ze vooral in het begin erg interessant.
Is dit herkenbaar bij andere mama's en zo ja, heb jij een tip voor me wat ik zou kunnen proberen om de tranenzee te voorkomen?
Dankjewel!
Anoniem
Dankjewel
Annemiek2
daarom het is zo verschillend met wat je over lola schrijft. Vandaar dat ik het opschreef. Ik heb verder ook geen idee. ja misschien een babyfluisteraar inschakelen ;) Misschien dat het je wat moed geeft maar Andreas heeft de neiging om zichzelf voorover op de grond te laten zakken, hij maakt zichzelf klein, hoofd op de grond en gaan huilen en gillen als er dingen niet gaan zoals hij het wil.Soms doet hij het ook vanuit het niets (voor mijn gevoel dan) Eerst gaf ik er wel aandacht aan en voedde ik als het ware die bui. Nu heb ik zoiets van prima ga maar huilen. Verder doe ik er niets mee en dat werkt voorals nog goed. Soms noemen we hem ook wel onze drama qeeun/king. succes met uitvinden wat er aan de hand is of juist niet. Het belangrijkste is volg je gevoel ;).
Janskenl
ik denk echt dat het bij Lola iets geestelijks is...want ze heeft het niet overal en altijd...maar waarom? Dat is de grote vraag...
Annemiek2
het is mogelijk ik heb ook een zuignap op mn hoofd gehad en volgens mijn moeder heb ik 9 maanden heel veel gehuild maar... ik wilde alleen bij haar zijn en wilde ook niet echt in mijn bedje liggen of de box. Alleen in de draagzak bij mama was goed genoeg. Natuurlijk was dit niet 24/7 maar wel heel veel. Mijn moeder wist zich geen raad. Dat is wat ze mij verteld heeft.