Koortsstuipen of toch epilepsie

Het is april 2020 we zitten midden in de lockdown voor het C virus. Roaz word ziek, koorts hangerig futloos. Testen mogen we niet want hij valt niet in een risico groep. Dat vinden we niet erg want zo’n stokje in zo’n klein neusje.... al bij de gedachte krijg ik t benauwd. Als hij ‘s avonds in bedje ligt voelt hij warm we geven hem een zetpil want de koorts is hoog. Een uur later horen we het huilen, maar dat is het niet alleen we krijgen geen contact hij is lijkbleek voelt koud en is helemaal bezweet. Hij kwijlt ook. We proberen contact met hem te krijgen maar dit lukt niet. Tim en ik schrikken hier allebei van en we besluiten de noodlijn van de huisartsenpost te bellen. Ondertussen zit Roaz bij tim en komt hij langzaam bij. De arts aan de telefoon zegt dat dit een koortsstuip was en dat we even langs de post mogen komen om hem even na te kijken. Dat vinden we fijn. In de auto staart hij wat voor zich uit. Natuurlijk is hij moe het is inmiddels ook al bijna 22.00 uur. Ze kijken hem na en zeggen dat alles goed met hem is. Ze denken een koortstuip al is Roaz wel aan de “ oude kant” hij word al bijna 6 maar goed de grens ligt volgens de artsen op 5 jaar maar er zijn altijd uitzonderingen. Ze denken dat het komt door de pcm de koorts is toen in no time te hard gezakt en dat veroorzaakt soort kortsluiting in de hersenen.advies geen pcm meer geven bij koorts. Oké we nemen het advies mee.

Die nacht krijgt hij weer een aanval, we raken nu minder snel in paniek en weten wat we moeten doen. De dag erna is hij erg moe maar hij is ook ziek. Hij slaapt veel 2 keer krijgt hij die dag weer een aanval. Steeds in of na zijn slaapje. Het is een hoopje ellende wat op de bank ligt. In de avond ligt hij op tijd in bed. Ik doe nog een workout maar ondertussen horen we hem weer. Het is geen huilen wat hij doet dit is niet goed. Weer zit hij rechtop in bed kwijlend kan niet slikken, lijk bleek en bezweet met zijn armen gestrekt en gespannen af en toe trillen zijn armen. Hij is helemaal verkrampt. We bellen 112 want vertrouwen dit totaal niet dit is nu al de 5e aanval in 24 uur. Tijdens het bellen blijft hij erin hangen, de artsen vertellen wat we moeten doen, gelukkig krijgt tim weer contact met hem en is dr ambulance snel aanwezig. Inmiddels ligt Roaz als een hoopje ellende tegen tim aan hij maakt wel weer contact maar is erg moe. De mannen komen binnen in vol ornaat want ja het is Corona!! De controles zijn goed wel heeft hij een ondertemp. Ze bellen met de kinderarts en die wil hem toch zien want 5 aanvallen in 24 uur is wel erg veel voor “ koortsstuipen”. Ik ga met Roaz mee in de ambulance hij reageert amper is erg moe en suf maar zegt wel af en toe iets. Eenmaal aangekomen op de SEH komt de kinderarts en die wil ook bloedprikken. Roaz is echt geen gemakkelijke en dit was dan ook een drama. 

Arts ziet dat hij een keelontsteking heeft wat waarschijnlijk de koorts veroorzaakt en hun raden toch echt wel aan om pcm te geven en dan een spiegel op de bouwen zodat de koorts niet steeds daalt en snel stijgt. Hij word opgenomen dat vinden we fijn zo kunnen ze hem tenminste in dr gaten houden.

Die nacht krijgt hij natuurlijk geen aanval meer (natuurlijk zul je net zien) in de ochtend staan ze ineens vol in pakken naast ons bed. Roaz moet getest worden op Corona want ja hij heeft koorts.  Ze stoppen het lange stokje in zijn neus gelukkig hoeft de keel op dat moment niet. 

Inmiddels is Roaz weer aardig de oude en geniet hij van zijn ontbijt. De arts komt nog even langs en denk dat hij atypische stuipen zijn geweest omdat hij ook koorts had. Mocht hij buiten de koorts nog vaker een aanval krijgen hebben we toch noodmedicatie mee want er is nog een twijfel voor epilepsie maar dat zal de toekomst wijzen.

Gelukkig is Roaz negatief getest op Corona en kunnen we lekker naar huis. In mijn volgende vlog schrijf ik over de vervolg onderzoeken van Roaz.

Liefs marlou