Klas overslaan?

Een klas overslaan, lijkt me zo heftig! Ze is nog zo klein…’ Lisa, een vriendin uit mijn studententijd, zat letterlijk met haar handen in het haar aan mijn keukentafel. Ze had vorige week een gesprek met school gehad waarbij deze optie ter sprake kwam. Een IQ-test had uitgewezen dat haar dochter Isabel hoogbegaafd is.

‘Isabel loopt in de kleuterklas tegen de muren op. Elk boek is al door haar gelezen en de taakjes bieden haar geen uitdaging meer. Van een vrolijk leergierig kind is ze dwars en kribbig geworden. Elke ochtend is het een strijd om haar naar school te brengen’ gaat Lisa verder.

Dat Isabel -leeftijdsgenoot van mijn kleuterdochter Sophie- pienter is, was al snel duidelijk. Lag Sophietje nog dromerig in de box rond te turen, ging Isabel al met een vormenstoof aan de haal. Ze sprak met anderhalf al hele zinnetjes, was voor haar tweede al zindelijk en een half jaar later begon ze al met letters en cijfers leren. En toen ze een keer langskwam wist ze direct hoe de bizzyboard weekplanner werkte. Zei ze dat Sam die middag naar pianoles moest, hetgeen klopte! Eenvoudige boeken lezen, kon ze al voordat ze naar de kleuterschool ging.

Stiekem was ik soms wel een beetje jaloers geweest op de snelheid waarop Isabel dingen oppikte. Maar nu het me steeds meer doordrong dat het ook een keerzijde heeft, ben ik blij dat Sophie een onbezorgde kleuter kan zijn.

‘Wist je dat slechts twee procent van de bevolking hoogbegaafd is?’, vroeg Lisa. Ik schudde van nee en bekende dat ik maar heel weinig van hoogbegaafdheid af weet. ‘De kans is groter dat er in een klas een kind met autisme of ADHD zit dan met hoogbegaafdheid. Docenten weten daarom ook niet zo goed wat ze ermee aan moeten. Toen ik bij de intake op school zei dat Isabelle wat verder was dan leeftijdsgenoten, voelde ik me zelfs weggezet als moeder die haar kind zo belangrijk vindt…’

‘Opvoeden is een vak apart en als je kind op enige manier afwijkt van het gemiddelde kom je soms voor lastige situaties te staan. Maar met zulke lieve en betrokken ouders komt het heus allemaal wel goed’, troostte ik. ‘Moet je eens bedenken wat voor mogelijkheden Isabel allemaal heeft!’ Op dat moment stormde mijn dochter blij de kamer binnen: ‘Isa heeft mijn pop weer gemaakt!’. Ze liet trots haar babypop zien waar ik expres de batterijen even had omgedraaid omdat ik het geluid hinderlijk had gevonden. Isabelle was daar duidelijk niet ingetrapt!

Toen Sophietje weer naar boven was, adviseerde ik Lisa om eens te gaan zoeken naar instanties die zich met hoogbegaafdheid bezig houden. Ook had ik eens gehoord over de Leonardoschool waarbij per kind bekeken wordt wat het kind nog niet weet. De lesstof wordt hierop aangepast en zo hoeven kinderen zich veel minder te vervelen. Daarnaast gaf ik wat tips over uitdagende buitenschoolse activiteiten. Want of ze nou een jaartje zou overslaan of niet, hier konden ze nu al mee beginnen!

Lisa ontspande zichtbaar. Ze was aan het vertellen over dat ze inderdaad een zoektocht moest starten toen ze overstemd werd door de huilende babypop die Isabelle moederlijk in haar armen hielt. ‘Voor alles zal je een oplossing vinden’, schreeuwde ik boven het gehuil uit ‘alleen poppen op batterijen… dat zal altijd een probleem blijven!’ Lisa en ik barste in lachen uit. De twee kleine meisjes keken ons niet begrijpend aan.