2 jaar geleden
Kindertandarts het vervolg
17 juni was het zover, onder narcose bij de tandarts. Gelukkig had Kenji totaal geen angst en had hij er alleen maar heel veel zin in. Juist omdat hij de weken ervoor wat meer last had.
Maar hoe rustig hij was, hoe zenuwachtiger ik was. 'S ochtends alle pijnstillers gegeven en de verdoving pleisters op zijn handen geplakt. Om half 9 moesten we er zijn en gelukkig ook gelijk aan de beurt. Kenji lekker bij mij op schoot en de assistent las samen met ons een boekje waarbij hij de gele ballon moest zoeken. Ondertussen was de anesthesist bezig om in zijn hand te prikken voor het infuus, dit merkte hij gelukkig totaal niet. Toen zij de tandarts binnen nu en 5 minuten is hij weg, maar terwijl we samen de ballon aan het zoeken waren zag ik hem binnen 30 seconden in slaap vallen. Hij werdt overgetild naar de behandel stoel en ik moest gelijk gaan en maar goed ook want dat hoef ik allemaal niet te zien hoor. De bedoeling was 2 kiezen trekken en 4 zilveren kronen, maar het bleek echt te slecht vertelde ze me en dat er waarschijnlijk 4 kiezen getrokken moesten worden. Ja wat moet dat moet, want anders wordt het alsnog elke maand naar de tandarts omdat het 1 na het andere gaatje ontstaat. Kaas kiezen gaan niet ineens over omdat je heel goed poets ofzo. Na ongeveer 1,5 uur wachten werdt ik gebeld dat hij naar de uitslaapkamer was gebracht en alles goed was gegaan en dat ik snel naar hem toe mocht. Dat duurde nog ongeveer een kwartier en mocht ik weer lekker bij hem. Ik weet dat hij van knuffelen houdt maar zo'n dikke knuffel als daar heb ik echt nog nooit gehad. Hij hield me zo lang vast, was heel erg in de war en snapte niet waarom ze mond pijn deed want hij was toch nog niet bij de tandarts geweest. Nog even samen gewacht daar en daarna hem opgetild naar de auto waar mijn moeder wachte. Zei met hem achterin en ik moest rijden (mijn moeder heeft geen rijbewijs), nou dat is echt niet te doen hoor met een overstuur jongentje achterin. Wilde alleen maar mij, dus af en toe even stoppen voor een dikke knuffel. Gelukkig was hij eenmaal thuis eigenlijk heel snel weer rustig en na een pijnstiller heb ik hem eigenlijk ook helemaal niet meer over pijn gehoord, waardoor we dit snel konden afbouwen. In de middag nog veel yoghurt en ijs gegeten, maar in de avond toch al weer wat kleine hapjes eten. En de volgende dag at hij bijna alles al weer, geen pijn alleen die vervelende hechting draadjes in zijn mond. Zo trots was en ben ik op hem!!!! En nu mist hij dus 4 kiezen en allemaal onder, daar zit dus helemaal niks meer. Ik dacht al hoe moet dat met eten, maar de tandarts zei al kinderen zijn flexibel en dat blijkt maar weer. En in totaal 3 zilveren kronen boven, die je dus echt niet ziet zitten of je moet helemaal in zijn mond gaan kijken. En hopelijk is zijn volwassenen gebit wel goed, daar valt dus echt niks over te zeggen. We gaan het zien over een paar jaar!!
O en een paar dagen later vroeg hij ineens, mama waar was die gele ballon nou in de stad. Dus hij wist nog echt precies de laatste tellen voordat hij in slaap viel.