Kindertandarts

Eeigenlijk weten we al vanaf het eerste tandarts bezoek dat Kenji kaas kiezen heeft, dat zei me toen niet zo heel veel en ook zag zijn gebit op dat moment er nog goed uit. Maar elk tandarts bezoek werdt het slechter en kwam er regelmatig een gaatje bij. Dit was dus iets waar wij totaal geen invloed op hadden want kaas kiezen betekend dus dat hij niet genoeg glazuur aanmaakt. Elke 3 maanden moesten er wel weer gaatjes gedicht worden en elke afspraak huilde en gilde hij een beetje meer. Echt mensen, mijn moeder hart huilde heel hard mee. Voor kenji maar ook voor de tandarts was dit niet te doen, dus over gestapt naar een echte kinder (angst) tandarts. En wauw wat een wereld van verschil, hij voelde zich zo op zijn gemak daar dat alles gewoon heel makkelijk ging. Alleen jammer genoeg brokkelen zijn kiezen alleen maar verder af en ook al poetsen we 10 keer op een dag, dit gaat niet over. En deze tandarts vertelde mij dus ook dat een verdoving niet goed werkt bij kaas kiezen, dus nu snap ik wel dat hij zo'n pijn had elke keer en die tandarts maar zeggen nee dat kan niet want je bent verdoofd. Maar nu moet hij dus volgende maand onder narcose en worden er 2 kiezen getrokken en krijgt hij 4 zilveren kroontjes om zijn andere kiezen te beschermen. En zo'n dubbel gevoel nu, want ben heel blij dat er eindelijk wat gebeurt en ook nog eens in 1 behandeling. Maar ja die zilveren kroontjes, want ik weet dat mensen, net als ik dat toen dacht, dit ook over kenji gaan denken. Terwijl dit dus al voor de geboorte is aangemaakt en we er dus niks aan kunnen doen. Gelukkig vind hijzelf het alleen maar onwijs cool en dan ik natuurlijk ook.