Juf moeder

Je knippert even met je ogen en dan is het zover. Je lieve kleine baby is omgetoverd tot een mondige en bijdehante kleuter. Oké, het ging natuurlijk niet zonder slag of stoten. Dat opvoeden gaat de ene dag beter dan de andere.. Maar, de dag is bijna aangebroken! Pim wordt bijna 4 jaar en mag dus naar de basisschool.

Zelf ben ik ook leerkracht. Ik dacht daarom altijd dat ik het vrij nuchter zou bekijken als mijn zoon dan ook aan de beurt zou zijn. Ik ben nu al een tijd te vinden in de bovenbouw, maar een paar jaar geleden stond ik voor een kleutergroep. Dat gedoe met die ouders die maar bleven plakken bij hun jengelende kroost vond ik altijd maar overdreven. Breng je kind naar binnen, help hem eventueel met z’n spulletjes, belangrijke mededelingen doorgeven, geef een kus en ga weer weg. Vooral dat eeuwige afscheidsritueel bij het raam was een beetje irritant, vond ik. Hoe langer je als ouder blijft plakken, hoe langer het duurt voordat het kind in kwestie rustig is (als het al moest huilen, de meeste kinderen komen huppelend binnen). Meestal waren de kinderen al lang en breed aan het spelen en hadden het niet eens door dat hun pap of mam voor het raam als een soort luchtverkeersleider stond te zwaaien..

Als leerkracht is het heel normaal om de verantwoordelijkheid over een groep van 25+ aantal kinderen te hebben. Je hebt ervoor gestudeerd, het is je baan. Nooit heb ik me toen één moment bedacht hoe ouders dit vonden. Dat er maar één volwassene bij hun zoon of dochter aanwezig was. En dat dat best wel een beetje een ding kan zijn. Dat dat afscheidsritueel misschien meer voor de ouders is dan voor de kinderen. Oh, wat zijn de rollen nu omgedraaid. Want over een week sta ík als een luchtverkeersleider te zwaaien bij het raam, terwijl de leerkracht van mijn kleuter hoopt dat ik snel ophoepel. En zal ik waarschijnlijk nog een traantje wegpinken als ik naar de auto loop..