Jou kind als donor ja of nee?

Vanaf 12 december 2011 ben ik orgaandonor. Ze mogen alles van me hebben. Wat is er nou mooier om met jouw lichaam zelfs na je dood een ander leven te kunnen redden of mooier te kunnen maken?! Dat is toch geweldig!

Gisteren klikte mijn vriend ook op de “JA” button op de website jaofnee.nl. Vanaf nu is hij ook officieel orgaandonor. Nu we ouders zijn vroegen we ons af hoe het precies zit met baby’s en kinderen die donor kunnen worden.

Officieel kan een kind pas vanaf 12 jaar geregistreerd donor worden. Wanneer je kindje daarvoor komt te overlijden zal de arts je vragen of je wilt doneren. Maar kun je op dat moment wel een juiste en bewuste keuze maken? Ik kan mij goed voorstellen dat je op zo’n verschrikkelijk verdrietig moment helemaal niet zit te wachten op die vraag.

Daarom is het misschien wel erg slim om het daar eens met je partner over te praten, gewoon voor het geval dat. Hopelijk hoef jij de keuze nooit echt te maken, maar op dit moment kun je er makkelijker en met een heldere gedachte over praten.

Wij waren het er meteen over eens. Als wij iemand anders iets kunnen “geven” van Lola wat hem of haar beter kan maken, dan willen we dat met alle liefde heel graag doen. Hoe gek en onwerkelijk dat ook klinkt en ik daar helemaal niet over na wil denken eigenlijk. Wanneer je organen worden gedoneerd ziet jouw lichaam er voor de nabestaanden heel normaal uit zodat je op de “normale” manier afscheid kunt nemen, dus dat is niet iets waar je bang voor hoeft te zijn. Ik denk dat veel mensen daarom twijfelen en het een eng of raar idee vinden alsof je niet meer “compleet” bent na je donatie.

Heb jij hier wel eens over nagedacht? Ben jij al donor en zou je hetzelfde voor je kindje kiezen? Ik ben erg benieuwd naar jullie mening.

Wil je trouwens zelf donor worden, meld je dan hier aan.

Oja, en wat iedereen ook kiest, iedere keuze is goed.