Jong meisje met medische PTSS

Het is een tijdje geleden dat ik iets online heb geschreven. Dit omdat we nog een moeilijke tijd hebben gehad. 

Om maar eens te beginnen is dat er geen ontsteking meer is terug gekomen bij Pip haar hart. Dit was zo fijn, een gezond meisje weer :) Wel met pacemaker maar dat is zoals het is. 

Helaas gingen de nachten heel snel achteruit. Elke nacht 20 tot 30 keer dat we wakker werden en vaak met een ontroostbaar kind. Na heel veel goed bedoelde adviezen zoals door laten huilen zei mijn moeder instinct dat er iets aan de hand ik wist alleen niet wat. Het werden zware nachten waar je jezelf ook onder controle moet houden. Ik sliep niet meer en werd natuurlijk wel verwacht op mijn werk. Ook moest je nog een leuke moeder zijn voor ook onze zoon die aandacht nodig heeft overdag. 

Pip werd een stiller kind, kon moeilijk nog met het oude ritme mee komen en speelde nog maar weinig. Ik maakte mij grote zorgen aangezien ze toch hartpatiënt is. Hierdoor besloten na maanden (augustus) naar de huisarts te gaan want het was geen houdbare situatie meer. Ook voor ons als gezin niet meer. Ik wist niet meer wat ik er mee aan moest. 

De huisarts wilde eerst alles uitsluiten dus zowel een lichamelijk als bloed onderzoek werd er gelijk gestart. Dit was allemaal gelukkig goed en geen aanwijzingen voor lichamelijke problemen. Al snel begon de huisarts over psychische hulp voor pip na alle maanden dat ze in het ziekenhuis heeft gezeten.. 

Ik had hier helaas helemaal niet bij nagedacht. Maar het vermoeden was dat Pip een post traumatisch stress stoornis had ( PTSS ). Omdat de situatie onhoudbaar  was en Pip nog zo jong was kregen wij voorrang. 

2 weken later mochten wij al komen bij Scope in Den Haag. Al snel werd hier een medische PTSS vast gesteld. Nooit verwacht dat wij ons kindje zo snel konden beschadigen en het dus 20 tot 30 nachtmerries per nacht waren. De behandeling kon gelijk beginnen en sloeg ook zeker niet gelijk aan. Momenteel is het januari en lijkt het einde in zicht te komen. Pip heeft EMDR gehad. Niet verwacht dat dit ook bij kindjes kon helpen die nog niet kunnen praten. PTSS schijnt veel voor te komen bij ziekenhuis kindjes. Wij als ouders hadden weinig vertrouwen maar we hebben onder tussen hele grote stappen gezet. 

Misschien ga ik in de toekomst nog iets schrijven hoe ze EMDR geven bij baby’s/ peuters. En misschien wel nog belangrijker hoe Pip er aan is gekomen. Als wij anders hadden gehandeld in het ziekenhuis kon er misschien wel veel trauma’s voorkomen kunnen worden.  Maar eerst weer op naar de controle afspraak in het ziekenhuis deze maand en hopen dat ze stabiel blijft in alle opzichten. 

Voor nu de beste wensen en een gezond 2022 voor iedereen!