Je bent een speciaal kindje

Mijn eerste blog gaat over jou, Tim. En ik schrijf hem met een brok in mijn keel. Je moet nooit, maar dan ook nooit vergeten dat ik van je hou. Hoor je mij?

Ik stop hem toe en geef hem een dikke kus. Er is geen oogcontact maar diep van binnen weet ik dat hij het zal onthouden. Hij ligt zo trots in zijn bedje onder z’n auto dekbed met z’n knuffels. Ik geef hem een knipoog en ineens slaat hij zijn armen om mij heen. Stiekem huil ik en ik denk: je hebt me dus wel gehoord!

Tim is nu 5 jaar, maar uit het psychodiagnostisch onderzoek kwam naar voren dat hij een ontwikkelingsachterstand heeft van 15 tot 18 maanden. In zijn doen en laten is hij ongeveer 3,5 jaar. Hij vertoonde altijd al jonger gedrag en kon moeilijk meekomen met leeftijdsgenootjes. Na observatie van de pedagoog op de peuterspeelzaal is besloten hem verder te onderzoeken.. Mijn kleine vent. Inmiddels zijn we 2,5 jaar verder en hebben we een turbulente tijd achter de rug. Ik kijk er goed op terug. Hij zat bij de medische orthopedische dagbehandeling goed op zijn plek en kreeg de intensieve begeleiding die hij nodig had. En wij ook.. Men, wat kan zo’n kind je doen laten twijfelen aan je ouderschap.

De opvoeding en zorg is extra zwaar. Tim heeft niet in de gaten wat hij van ons vraagt. Zo kunnen wij bijvoorbeeld niet boos worden op zijn daden. We moeten hem altijd even apart nemen en op een rustige en neutrale toon hem benaderen. Anders werkt dit averechts met een overstuur kind als gevolg. Hij snapt namelijk niet wat hij fout heeft gedaan; in zijn ogen was het namelijk niet fout. En dat vraagt van ons geduld en zelfbeheersing. Hierin wisselen wij elkaar af als we zien dat de één er doorheen zit. Dan gaat de ander even met hem wandelen of naar boven.

Tim raakt gauw overprikkeld en daarom moeten wij altijd vóór hem denken. Het is vermoeiend om jezelf steeds af te vragen of we er goed aan doen en of het niet te veel voor hem word. En als je dan de verkeerde keuze maakt krijg je het dubbel zo hard terug in zijn gedrag. Schreeuwen en gooien met spullen. Omduwen van zijn zusje.

En nu ligt hij daar zo heerlijk trots en ontspannen in zijn bedje. Hij heeft net lekker gedoucht met de bakjes en hij mocht nog even bij de wasmachine kijken. Van draaidingen word hij ook rustig. Daarom heb ik altijd (lees: op elke plek en in elke tas) meerdere tolletjes bij me. Op drukke momenten tijdens verjaardagen zitten we in de hal met een tolletje. Zo kan hij weer even tot zichzelf komen.

Nu zit hij net 3 maanden op het SBO en word hij elke dag met de taxi gehaald en weer thuis gebracht; behalve op vrijdagmiddag! Dat is mijn moment. Dan haal ik hem op, wat een feest! Ik kijk er iedere week weer naar uit!