Ja , mijn kind is best verwend!

 2017 was ik zwanger van Finn . Ik had al helemaal een plaatje voor ogen over hoe ik onze kleine zou opvoeden, welke regels ik zou hanteren en tot in de puntjes uitgestippeld hoe mijn dagindeling er uit zou komen te zien. Zelf ben ik opgegroeid in het meest warme gezin wat een kind zich kan wensen en was niks te gek. Er waren natuurlijk duidelijke regels en vooral normen en waarden waren erg belangrijk maar van een strenge opvoeding was geen sprake. Ik ben nooit verwend met spullen en speelgoed, verwend met veel liefde en aandacht dat ben ik wel. Zelf ben alles behalve materialistisch, hecht geen waarde aan spullen maar ben wat dat betreft wel fan van alle nieuwe dingetjes op de markt voor de kids. Toch heb ik altijd gezegd dat wanneer wij kinderen hebben, verwennen echt nooit zou gebeuren. Toen kwam onze Finn. Een heerlijke baby met een vrolijk bekkie maar een heel aanwezig karaktertje.. en toen begon het.  Mijn idee van opvoeden hield vooral in dat we consequent gingen zijn en dat we de kleine niet teveel gingen verwennen. Nou, ik kan je vertellen dat we bijna 2.5 jaar verder zijn en dat het mannetje echt wel verwend is. En dan bedoel ik vooral dat ik heel makkelijk ben geworden in het te snel toegeven van de meest simpele dingen. Als mijn kind niet ging slapen en inmiddels na 2 uur gegil nog niet op gaf , dan maar gewoon op de arm. Want heel simpel, als hij stil was en zo in slaap viel was er in ieder geval een uurtje rust waarbij wij ook even konden bijkomen. En dan kan iedereen mij vertellen hoe het moet, dat hij zelf moet leren slapen en op deze manier misbruik van mij maakt... dat zal best wel. Het komt echt ooit wel goed dat slapen en inderdaad nu als peuter gaat Finn gewoon naar boven als hij moet slapen en slaapt hij netjes in zijn eigen bed. Als mijn kind aan mijn benen hangt wanneer ik aan het koken ben en zich werkelijk als een hond vastbijt en zich letterlijk laat meeslepen als ik me verplaats, krijgt hij lekker zijn Ipad.  Niet de toegestane 10 minuutjes per dag maar gewoon tot ik klaar ben met koken en we gaan eten. Win-win situatie denk ik dan. Maar al gauw krijg je commentaar dat kids niet te langer dan 15 min achter een schermpje gaan. Tenslotte hebben we ook nog de discussie dat 'snoepjes' heet. Want, kindjes mogen niet te veel snoep en moeten gezond eten. Mee eens hoor, dat zou ik ook graag willen maar niet elke dag heb ik daar zin in. De ene dag eet mijn peuter geen snoep omdat hij er niet om vraagt en de andere dag heeft meneer sochtends om half 10 zijn eerste pakje rozijnen in zn handen. En wanneer wij een prima dag hebben , hij lief is en om nog een snoepje vraagt een paar uur later (wel suikervrij, zo braaf ben ik dan wel) , kan ik daar echt niet wakker van liggen.  En dan zeggen mensen dat het een verwend en vervelend  kind gaat worden.  Nou echt niet. Mijn peuter is sociaal, deelt werkelijk alles met iedereen, vind alle kindjes lief en speelt met iedereen. Daarnaast kan ik hem overal mee naar toe nemen. Van een sjiek restaurant tot aan een museum. Hij luistert prima, is gezellig en dramt niet. Wanneer we in een speelgoedwinkel lopen en vragen of hij die mooie grote auto wilt hebben zal hij 9 van de 10 keer eigenwijs zijn hoofd schudden en nee zeggen. Maar het sleutelhangertje van 0,50 bij de kassa moet en zal mee. Ach, als mijn kind daar gelukkig mee is, altijd dankjewel zegt en een glimlach van oor tot oor heeft, dan vind ik het nogal gauw best. Zolang hij de normen en waarden leert en zich netjes kan gedragen vind ik het woord 'verwennen' niet perse negatief. De ene mama verwend haar kinderen met dure merkkleding, de andere mama met elke dag een speelgoedauto van nog geen euro bij de action 🙂