It’s the little things that matter

Ik denk dat iedereen wel een beetje inspiratieloos aan het worden is, vooral wat we kunnen doen met onze kindjes die thuis zitten. Door Corona zijn we al zeker 10 maanden anders aan het leven, en door de lockdown is het helemaal een uitdaging. Wij (mijn partner en ik) hebben geluk dat onze kindjes nog niet naar school gaan .Want thuis lesgeven lijkt me verschrikkelijk. Respect voor de ouders die dit wel doen en tegelijkertijd ook hun eigen werk moeten doen.

Ik vind het zo aandoenlijk dat de kleine boef al blij wordt van de kleine dingen. Jason is 3 jaar en hij vind het al geweldig om een stukje te wandelen buiten, zolang de skelter mee mag! Mama paradeert er wel achteraan..

Mijn vader was zo lief geweest hem mee te nemen naar het treinstation. En dan lekker op een bankje zitten, treinen kijken! En zo enthousiast en blij wordt hij, wanneer de machinist dan terug zwaait. Daar heeft hij het de dagen erna nog steeds over!

Wanneer we buiten lopen ziet meneer al vanuit de verte dat er een bus aankomt, we moeten wachten, en dan samen zwaaien naar de buschauffeur. Gelukkig zwaaien ze ook vaak terug! Hij hoort en ziet alles. Hij is net zo'n vliegtuig gek als z'n moeder! 

Het is soms zo kneuterig.. maar oh, wat kan hij daarvan genieten!

Geniet maar lekker lieve jongen! Ik ben blij dat je alle zorgen en drama van nu rondom Corona niet meekrijgt. En jij zo vrolijk wordt van de kleine dingetjes in ons dagelijkse leven. Ik ga nog beter me best doen om dit voorbeeld van jou over te nemen.

En goed nieuws.. de scholen gaan straks (als het goed is) weer open! Dan kunnen we weer even op adem komen. Succes voor de aankomende week lieve ouders :)