Is respect voor de ander nu echt zó moeilijk?

En weet je waarom? Omdat andere moeders het kennelijk zoveel beter weten. Waarom kunnen we elkaar niet op waarde schatten? Ik weet toch zeker zelf wat het beste voor mijn kindje is?

Voorbeeld: wij zijn nagenoeg de laatste binnen onze vriendenkring die kinderen kreeg (want dat ging niet zo eenvoudig). We hadden dus al het een en ander kunnen afkijken aan opvoedtechnieken. Pietje was op het moment van mijn voorbeeld net een maand of drie oud (als ik me niet vergis). We hadden een verjaardag en Pietje had zelf een cadeautje geproduceerd :). Ik verschoonde hem op de eettafel en een van de medemoeders kwam er even bij staan. Zo'n klein ventje blijft natuurlijk leuk. Tijdens het verschonen spotte ze het eczeem waar hij last van had. Had ik ook als baby, heel vervelend, maar weinig aan te doen. We waren al bij de huisarts geweest, die zei 'vooral laten luchten, niet teveel rotzooi smeren want dat sluit veel af'. Zolang Pietje niet wist wat krabben was smeerden we er dus ook niets op. Hij was tevreden, dus hij had er weinig last van. 

Vervolgens loopt de medemoeder even weg. Ze haalt wat uit haar tas, komt naast me staan en begint de beentjes van mijn zoontje met vaseline (zo'n miniblikje voor je lippen) in te smeren. Ik stond perplex!! Ik heb werkelijk waar alles op alles moeten zetten om niet dat blikje vaseline door de woonkamer te smijten. Ik slaagde erin op een vriendelijke manier te vragen het blikje weg te stoppen en hem niet verder in te smeren. Het was nog net geen scene uit een slechte Amerikaanse politieserie: "drop the vaseline, step away from the table'.

Om de lieve vrede te bewaren heb ik zo rustig mogelijk uitgelegd dat het advies van de huisarts was om het niet in te smeren. Reactie: 'maar dat is toch hartstikke zielig, moet je zien, helemaal rood, heeft hij keiveel last van'! Ik heb het er maar bij gelaten. Ik vraag me echt af wat er op dat moment door haar hoofd is gegaan. Ik vat dit op als een teken dat we het in haar ogen dus kennelijk helemaal verkeerd doen. Maar wat wil nu, terwijl dit allemaal gebeurt halen haar bloedjes dusdanige streken uit in de tuin dat de hel losbarst.

Is het nu echt nodig om moeders, zeker first-timers, zo onder de loep te leggen? Is het nu écht niet mogelijk om gewoon te accepteren dat iedereen er een andere tactiek op nahoudt? Moet kritiek nu echt openlijk geuit worden? Ik meen van niet. Hoe wil je jouw kinderen normen en waarden meegeven, als je zelf zo'n voorbeeld geeft? 

Inmiddels zijn we ruim een jaar verder en is Pietje een fantastische dreumes. Wat werkt voor ons? 

- zeuren wordt niet beloond. Mag hij een keertje ranja en gaat het hem niet snel genoeg (oftewel gaat hij staan jengelen bij de koelkast)? Geen ranja.
- lief zijn wordt geprezen. Heeft hij zijn groente goed gegeten? Feest in het toetje. Heeft hij goed geholpen met opruimen? Voor het slapengaan vijf minuutjes televisie kijken. Werkt hij lief mee bij het bedritueel: verhaaltje duurt wat langer, of we zingen nog een liedje.
- moedwillig slaan of bijten: dikke vette straf! We doen geen andere mensen pijn!
- leert hij iets nieuws: applaus! Vindt-ie hilarisch, hij klapt zelf vrolijk mee.
- krijgt hij iets: 'dank je wel' (althans later, op dit moment mag hij het nog afdoen met een high five, omdat hij nog geen dank je wel kan zeggen :D).
- doet hij zich écht pijn? Dikke vette knuffels, kusjes, even koelen als het nodig is. Stoot hij zijn handje tegen de zachte bank en huilt hij? Dan vragen we hem er even over te wrijven en weer verder te spelen. Vindt-ie prima!

En verder: veel knuffelen, veel spelen, veel lachen en veel leren. Ons ventje is hier hartstikke content mee. Hij doet het geweldig en ontwikkelt zich tot een pientere kerel. Wie ben jij dan om dat te bekritiseren? Andersom doe ik dat toch ook niet? Natuurlijk ben ik van mening dat de opvoeding in sommige gevallen anders kan of moet. Maar dat is niet mijn taak. Ik besteed die energie liever aan mijn eigen kerel. En pas wanneer iemand mij vraagt hoe ik iets zou aanpakken, zal ik mijn mening geven. En zelfs dan nog vraag ik van tevoren: 'wil je een eerlijk antwoord of een leuke dag?.