Intuïtie ♥️

Je wordt er mee geboren en je raakt het voor een deel weer kwijt. Zonde eigenlijk..

Sinds ik bewust bezig ben met (onvoorwaardelijk) ouderschap is dit ook een thema wat mij boeit en dan heb ik het niet alleen over mijn eigen intuïtie die ik aan het herontdekken ben. Sommige patronen zitten er gewoon zo in! Dan ben je bv gewend dingen te zeggen als;

"- Pas op! Straks val je!

- Ga daar maar eventjes vanaf!

- Denk erom! Niet te hard!

- Stop daarmee! Straks ben je weer vies!

Of misschien wel

- Joh! Niet zo angstig! Dit kun je wel!"

Uiteindelijk leert een kind hierdoor niet "waarom" het eventueel niet handig is, hoe het "voelt" als hij het wel zou doen of wat een eventuele consequentie zou kunnen zijn (en dan heb ik het nog niet eens over grenzen en regels die we opleggen, omdat het voor ons prettiger, veiliger of handiger voelt). 

Het kind leert dat jij de grens bepaald, dat hij jouw bevestiging nodig heeft om zijn grens te bepalen, zelfs als hij hiermee zijn eigen onderbuik gevoel negeert. Op weg misschien wel een volwassene te worden die z'n grenzen met gemak overgaat of van anderen laat afhangen.

Vandaag deed zich een mooi voorbeeld voor in de praktijk;

Het had net geregend dus alles was een beetje glibberiger dan normaal en Sofie vond op de weg naar huis een riggeltje om overheen te lopen. In mijn eerste reactie hoor ik mijzelf iets zeggen als in 

"doe je voorzichtig/is dit wel handig?"

 Sofie stapt meteen van de riggel af en dan bedenk ik me.

"Denk je dat je dat kan? Daaroverheen lopen?" Sofie haar gezichtje begint te stralen "ja!"

Heel voorzichtig zet ze een voetje op de riggel en ze probeert haar andere voet uit. Af en toe verliest ze haar evenwicht, maar ze stapt steeds weer op tot het einde van de riggel. Vol bewondering kijk ik toe, omdat ik zie hoe bewust ze precies doet wat ze aan kan. 

"Wat vond je daar van?"

Ik vond het een beetje eng en heel erg leuk! ✨

Kind wat ben je toch perfect zoals je bent. 

Mama kan nog heel veel van je leren!