Ik wil geen stempel maar ondersteuning alleen kan dat lang duren

Ik wil mijn kind niet in hokjes plaatsen of een stempel geven. Ik wil alleen ondersteuning hoe ik hier mee om moet gaan maar deze ondersteuning kan wel 6 maanden duren als het aan het GGZ ligt.

Al enige tijd kampen wij met problemen met één van onze dochters. Als klein meisje was ze al anders en te veel met haar omgeving bezig. Daar waar onze jongste dochter van drie jaar oud van de schommel valt en gaat huilen kijkt zei eerst om haar heen wie dit gezien heeft. Dit gedrag vertoonde ze al vanaf kleins af aan en het wordt steeds erger. 

Altijd bezig met wat andere van haar vinden, bang dat ze haar uitlachen en over haar praten. 

Daar waar onze zoon netjes kan vragen of iemand met hem wilt spelen blijft zij negatieve aandacht trekken totdat iemand haar opmerkt en contact maakt. Deze verschillen zijn ons altijd al opgevallen maar gaven nooit echt een probleem tot ze naar school ging en steeds onzekerder werd.

In groep 1 en twee is het nog niet zo erg als je kind niet bij andere durft te spelen of op kinderfeestjes durft te komen maar in groep drie en zeker groep vier wordt er wel van andere kinderen en ouders verwacht dat je kind een keer bij hun komt spelen en een kinderfeestje afzeggen wordt ook niet altijd gewaardeerd.

Haar angst en onzekerheid wordt met de jaren alleen maar erger en nu ze in groep vier zit wil ze nog steeds dat ik met haar mee naar binnen de school  inloop om even tegen de juffrouw te zegen dat ze niet lekker is zodat ze extra op haar let. Altijd komt ze thuis met het verhaal dat anderen kinderen haar uitlachen maar ik weet uit ervaring dat het vaak haar gevoel is.  Vorig jaar gaf de juffrouw al aan misschien even langs de huisarts te gaan maar toen hebben wij besloten dit niet te doen omdat we hoopten dat net als altijd dingen vanzelf opgelost worden.

Ook dit jaar in de nieuwe combi groep zie ik haar worstelen en is het elke ochtend een gevecht haar naar school te krijgen. Dan toch maar even naar de huisarts die ons doorstuurt naar het GGZ. Misschien heeft ze baat bij een rots en water training zodat ze weerbaarder wordt en meer zelfvertrouwen krijgt.

Toen ik het GGZ belde kwam ik erachter dat er een wachtlijst is van minimaal 6 maanden.

We praten hier over een meisje van 6 jaar!

Ik wil alleen maar handvatten hoe ik hier mee om moet gaan. Moet ik haar onder dwang naar school sturen, naar een vriendinnetje of kinderfeestje brengen of moet ik haar juist beschermen?

Dat een meisje van 6 jaar al zolang op de wachtlijst moet staan betekend dat het met de gezondheidszorg slecht is gesteld. Wat als je nu echt dringend hulp nodig hebt en je niet de middelen hebt te betalen voor een particuliere psycholoog? Juist bij jonge kinderen moeten wij vroeg ingrijpen om verdere problemen te voorkomen. Iedereen hoopt dat zijn kind gezond is maar gelukkig zijn is zeker zo belangrijk.

Ik blijf zoeken en probeer een weg te vinden om haar niet te dwingen maar haar wel te stimuleren. Zo kwam ik laatst een goede tip tegen bij www.jmouders.nl voor kinderen die niet naar kinderfeestjes willen.

Leg je zoon uit dat het vriendje het jammer zal vinden dat hij niet komt en dat je wel vindt dat hij een cadeautje verdient voor zijn verjaardag.Zoek samen met je zoon een cadeautje uit voor zijn vriend en spreek met hem af dat je het gaat brengen op de dag van het kinderfeestje.Bespreek met de ouders van het vriendje dat je zoon een kinderfeestje nog te spannend vindt en dat je daarom samen aan het begin van het feestje even zult komen om een cadeautje te brengen. Het is erg onwaarschijnlijk dat jullie dit kwalijk genomen wordt.Je neemt je zoon na dit bezoekje weer mee naar huis als hij daarvoor kiest. Geef hem nog heel even de keuze om toch te blijven. Het is namelijk best mogelijk dat je zoon er uiteindelijk toch voor kiest om te blijven als hij ziet hoe het eraan toe gaat. Wil hij weer mee naar huis? Dan doe je dit zonder discussies en zonder je zoon een schuldgevoel te geven. Geef hem vertrouwen dat hij het in de toekomst vast wel zal durven en dat het niet erg is dat hij dit feestje nu nog niet wil.

Deze tips bij haar laatste kinderfeestje uitgeprobeerd en het werkte! 

Al toen ze hoorde dat we toch het cadeautje gingen brengen besloot ze al te blijven, zo makkelijk kan het soms zijn. Soms zijn de antwoorden en tips zo makkelijk maar je moet ze wel krijgen en vinden. Als ze nu ook een keertje met meer plezier naar schoolt gaat en minder bang is dat andere haar uitlachen of over haar praten zal ook ik weer minder zorgen hebben.