Ik treed compleet buiten mezelf!

Soms treed ik compleet buiten mezelf!

Voordat ik kinderen had hield ik van de december maand. De lampjes, gezelligheid, cadeautjes, eten etc. etc. Maar nu, 2 ellendelingen verder en een derde in de pens mag het voor mij zó voorbij zijn.

Mijn kinderen veranderen in demonen en ik verander met ze mee. De spanningen voor onze sint, de kerstman en het broertje zorgen voor een niet zo’n gezellige sfeer in huize van de Velde.

Om het even nauwkeuriger te benoemen, ik denk dat de buren Veilig thuis al 6x gebeld hebben, omdat ik de kiet bij elkaar schreeuw.

Soms vraag ik me wel eens af, of het illegaal is om je kinderen op marktplaats te zetten. Ik hoef er echt niet zo veel voor terug. Soms wil ik wel eens geld bijgeven. Inclusief bed ofzo.. Manman, wat zijn de kinderen vervelend. Ze ruziën, slaan elkaar het hoofd in, knijpen, trekken haren en zijn verbaal naar elkaar ook niet echt aardig.

En dan heb je Liesje, meestal een toffe mama, maar de laatste tijd één die op eieren loop. Elk geluidje is er 1 teveel en kan zorgen voor een kleine explosie. Soms denk ik wel eens; ‘jeetje Lies, moet dat nu zo?’, maar dan besef ik me, soms drijven de meiden me zo ver op het randje, dat ik compleet buiten mezelf treed. Het is niet eens meer het verheffen van de stem, maar het lijkt net alsof de exorcist naar buiten treed. Zo eentje met zo’n zware brom stem weet je wel. Mijn ogen vallen er nog net niet uit en het kwijl loopt nog net niet uit mijn mond.

As we speak, heb ik gewoon last van mijn keel, omdat net wéér zo’n momentje was. De kinderen zitten op hun eigen kamer, omdat ik hun gewoon even niet wil zien.  Terwijl ik de kolere zooi aan het opruimen ben, betrap ik mezelf op mompelen. ‘’Wat een rotkinderen zeg, wie heeft het verzonnen er nóg een bij te willen, wat een ellende’. Dan schiet ik weer in de lach om mezelf. Lies wat een kneus ben je toch, ook deze maand gaat weer voorbij. Deze hormonen gaan voorbij en die apen gaan ook vanzelf het huis weer uit! Zijn ze al 20?!