Ik kan dat toch al zelf?

Gehaast haal ik snel nog wat kleren uit de kast voor mijn zoon en dochter. Over een kwartier moeten we alweer vertrekken en de kinderen zitten nog steeds in hun pyjama.

Als eerste leg ik mijn dochter op het aankleed kussen. Zoals een echte diva als ze is, kan ik weer terug naar boven rennen om toch dat andere jurkje te gaan halen.

Als ik eindelijk goedkeuring heb gekregen en haar kan aankleden, staat opeens mijn zoon aan de tafel. Hij zegt dat hij zich verveeld en begint zijn kleine zusje te kriebelen. Waarop zij weer de legging half uit stampt die ik bijna had aangetrokken.

Met nog maar vijf minuten op de klok begin ik met het aankleden van mijn zoon. Ook hij ziet er ontzettend veel lol in om mij tegen te werken en als ik eindelijk als laatste zijn sokken heb aangetrokken kijkt hij mij met een brede grijns aan.

"Mama, je weet toch dat ik zelf mijn kleren kan aan en uit trekken?"