Ik heb mij aangemeld voor de toeslagenaffaire.

2014.

Ik neem jullie terug in de tijd. In februari 2014 kreeg ik de sleutel van mijn eeste huisje. Het was een prachtig appartement in IJmuiden waar ik samen met Lin ging wonen. Omdat ik nog maar 20 jaar was werkte ik op dat moment voor het minimum jeugdloon:

Maart €453

April €947

Mei €819

Juni €894

Juli €240 (halverwege overgestapt naar een andere baan)

Augustus €0 (hier kom ik straks op terug)

September €100 (nieuwe baan)

Oktober €935

November €1212

December €987

Omdat ik nog "minderjarig" was, kwam ik niet in aanmerking voor een aanvullende uitkering. Dit was wat ik kreeg en hier moest ik het mee doen. Gelukkig ontving ik wel de maximale huurtoeslag, kindgebondenbudget, zorgtoeslag en kinderopvangtoeslag. Bij dat laatste zijn de problemen bij mij ontstaan...

Lin ging 4 dagen per week naar de kinderopvang. Ik had helaas geen oppas die ik kon inschakelen. Ik werkte 4 dagen in de week, dus Lin moest ook 4 dagen naar de opvang. Hier betaalde ik destijds €1300 maar kreeg (godzijdank) een vergoeding van iets minder dan €1200.

Je begrijpt dat ik met alle kosten maar net mijn hoofd boven water kon houden. Ik deed voor €25 in de week boodschappen. Tellend ging ik de supermarkt door. Ik kookte vaak ovenschotels en verdeelde dit dan in 4 bakjes, zo kon ik hier de hele week van eten. De overige dagen at ik bij mijn moeder of een simpel broodje. Op deze manier kon ik rondkomen.

Totdat de belastingdienst in september ineens een brief stuurde. Ik had tot het einde van het jaar geen recht meer op kinderopvangtoeslag én ik moest een deel terug betalen. Mijn wereld stond letterlijk op zijn kop.

Schulden.

Het rekensommetje was snel gemaakt. Zolang ik in dit huis bleef wonen, bouwde ik iedere maand een schuld van meer dan €1000 op. Uiteraard heb ik uren met de belastingdienst aan de telefoon gehangen, huilend, smekend. Ik begreep het niet. Maar de belastingdienst was keihard, mijn bezwaren werden keer op keer afgewezen op basis van de onderstaande redenen.

Reden 1: Dat lege gat in augustus? Ik had een super leuke baan gevonden en was gaan werken als koerier voor een bedrijf dat voor Hello Fresh de boxen bezorgde. Ik vond het fantastisch. Maar toen ik na 1,5 maand werken nog geen salaris had gehad, ben ik op onderzoek uitgegaan: het bedrijf bestond niet! Dat geld heb ik dus nooit gehad en volgens de belastingdienst had ik geen opvang nodig als ik geen werk had.

Echter heeft een moeder recht op 3 maanden opvang na uitdiensttreding, zodat zij een baan kan vinden. Ik ben half juli gestopt met werken en had eind september weer een nieuwe baan. Ik zit dus nog binnen de marge van 3 maanden. Deze reden was dus ongegrond, maar ze kwamen met een nieuwe reden...

Reden 2: Mijn broertje kwam in juni bij mij wonen. Volgens de belastingdienst had hij geen werk, dus als mijn toeslagpartner kan hij dan voor mijn kind zorgen. Alle inwonende hebben namelijk een baan nodig om in aanmerking te komen voor kinderopvangtoeslag.

Ook deze reden kan ik gelijk weer terug gooien. Mijn broertje (toen 18 jaar) had inderdaad geen werk, maar ging nog fulltime naar school! En schoolgaande "ouders" hebben óók recht op kinderopvangtoeslag.

Huur opzeggen.

Helaas was er geen andere mogelijkheid voor mij dan de huur opzeggen. Met heel veel pijn in mijn hart heb ik na een half jaar woonplezier mijn huis gedwongen moeten verlaten. Ik kon niet meer bij mijn moeder wonen, want zij ging samenwonen met haar man in Delft. Godzijdank waren Evert en ik toen al samen. We wilde eigenlijk nog helemaal niet samenwonen, maar er was geen andere optie. Totdat mijn schulden afbetaald waren, kwam ik bij hem wonen.

Flashbacks.

Vorige week heb ik mij aangemeld en afgelopen maandag werd ik gebeld. Huilend hing ik op. 2014 is mentaal een heel zwaar jaar voor mij geweest. Ik was al die tijd blij dat dit hoofdstuk afgesloten was, maar eerlijk? Ik heb recht op de vergoeding, dus ik ga hem halen ook!

Maar als ik hem krijg... Dan zet ik het geld de komende 5 jaar apart. Want wat ben ik bang dat ze na een jaar ineens bellen met de mededeling dat ik toch geen recht had op die €30.000.

Dankbaar.

Maar hoe gek het ook mag klinken... Ik ben naast licht getraumatiseerd ook ontzettend dankbaar voor deze periode in mijn leven. Ik kom van ver. Niks is voor mij vanzelfsprekend. Als je iets wilt, dan ga je ervoor vechten. Elke euro is er een, wees dankbaar voor wat je hebt.