“Ik h o u van jou”

Soms kijk ik naar mijn zoontjes en dan voel ik mijn hart echt overstromen van liefde. ‘Hebben wij dit echt gemaakt?!’ Sommige dagen zijn zo zwaar met een baby en een peuter, geen moment rust en je komt nergens aan toe. Maar misschien moeten we maar zo denken, ‘laat dat dan maar zo zijn’.

Ik vertel mijn zoontjes iedere dag dat ik van ze hou. Iemand zei mij ooit: ‘als je iemand iedere dag zegt dat je van ze houdt dan wordt het op een gegeven moment ongeloofwaardig’.. onzin vind ik. Het is geen opzegversje of een standaard boodschap. Mensen voelen liefde, net zoals wanneer ik naar mijn kinderen kijk. 

Wanneer ik Mats ophaal van de kotergroep rent hij naar buiten met zijn armen in de lucht: “Oh mama, ik miste jou, ik was jou kwijt!’ Als hij thuis even later half op me ligt en bij me kroelt kijken we elkaar minutenlang aan. Ik zie de sproetjes en kleine moedervlekjes die ontstaan, het groene sliertje door zijn helblauwe ogen. “Oh mama, wat ben je mooi, ik hou van jou”, zegt hij. Hij geeft me een kus op mijn mouw en begraaft zijn hoofd in mijn arm. 

Dit zijn de momenten, de grote geluksmomenten, de momenten die je nooit meer kwijtraakt. Nu zijn ze nog klein, maar als ze later groot zijn hoop ik dat ze stiekem nog steeds van kroelen houden.