Ik ben rouwig om het einde van de babytijd

Een jaar is voorbij gevlogen en wat ben ik daar toch een potje rouwig om, Wie herkent dat? 

Clichés 

Waar ik aan het eind van mijn zwangerschap juist vond dat het ineens heel langzaam ging is vanaf de geboorte van Lenthe alles wel ineens heel snel gegaan. 

Lenthe loopt met ondersteuning, kruipt zo snel als Max Verstappen (naar mijn idee sneller) en is ondeugend (ja je leest het goed een 1jarige kan heel ondeugend zijn). Lenthe begrijpt mijn humor, want waar ik eerst moest smeken om een lach krijg ik nu bij al mijn onbenullige acties een lach. Of wie herkend niet het begrip 'jantje huilt.. Jantje lacht'?  Ook dat maak ik met momenten zeker mee en al helemaal als ze dood op is en ze dolgraag wilt slapen, maar vervolgens niet gaat slapen als ze eenmaal in bed ligt. 

Waar ik mijn baby eerst in alle rust ergens neer kon leggen, kijk ik nu even weg en staat ze aan de andere kant van de woonkamer. Je moet ogen in je rug hebben zeg ik je... 

Rouw

Ik ben rouwig om het einde van de baby tijd, maar ik moet wel zeggen dat ik het superleuk en schattig vind dat je nu zo enthousiast met een dikke knuffel word begroet (en heel veel kusjes) als je thuis komt van een werkdag. Dan smelt je hart toch wel hoor of dat ze ons napraat of als ze Memphis haar eten wilt geven en Memphis haar heel dankbaar is (waar hij eerst dacht:' Wat moet ik met een baby' hoor ik hem nu wel denken 'ik ben jullie dankbaar.. Een wandelend voedsel paradijs wat mij vrijwillig haar eten geeft' 

En dan hoor ik andere weer zeggen: Angel elke fase heeft echt weer iets leuks hoor geniet er maar van' 

Als ik weer even 'rouwig' ben om het einde van de babytijd herinner ik mijzelf weer even dat ik deze fase ook superleuk vind en verheug ik mij op wat nog gaat komen. 

Goed bedoelde adviezen

Eerst kon ik mij ook zo druk maken over dat het begrip van die 360 graden beker er nog niet is bij Lenthe, terwijl er dan bij staat 'vanaf 6 maanden', terwijl ze wel weet hoe ze moet drinken uit een normaal glas of als ze haar brood een paar dagen niet op eet en ik dan denk: 'wat is er toch aan de hand'? En je vervolgens van oma hoort dat ze genoten heeft van wit brood (dat krijg je dus als je heel donker bruin brood aanbied en ze blijkbaar al voorkeuren heeft). Of dat ze nog keiveel behoefte heeft aan melk en je medemoeders en jeugdverpleegkundige hoort zeggen dat je de melk wel echt moet afbouwen.

Ik volg Lenthe en daar heb ik vertrouwen in en als ze 18 is begrijpt ze vast wel dat er meer is dan melk of begrijpt ze eindelijk de 360 graden beker. 

Ik ben zo dankbaar en gelukkig in mijn rol als moeder en ik gun iedereen dit gevoel.