''Huh ooh echt ben jij een pleegkind....''

Nou deze vraag gaat over mij, toen ik 6/7 jaar oud was ben ik uit huis geplaatst. Ik kwam rond mijn 4/5 naar Nederland samen met mijn moeder en in die tijd heb ik in Capelle a/d IJssel gewoond. Rond mijn 6e gebeurde er iets bij mijn thuis wat niet normaal is een gezin, hier ga ik niet verder over uit wijken omdat dit niet een onderwerp is wat ik nu hierin wil delen. Maar ga er maar van uit dat het iets is wat niet hoort, nou hoor ik je denken waarom wil ze dit dan niet delen als ze wel over dit onderwerp gaat praten. Nou omdat het mijn doel niet is wat er is gebeurd maar hoe het leven voor mij was als pleegkind, ik een baan(ik werk met jongeren die uit huis zijn geplaatst) heb waarbij dit verhaal niet perse hier online hoeft.

De jongeren weten wel van mij dat ik pleegkind ben geweest, maar niet wat mijn volledige verhaal is. Vooral omdat ik ze ook kan ondersteunen door meer mijn gevoel en ervaring te vertellen hoe die tijd voor mij was, dan dat ik ze ''belast'' met mijn verhaal. Ook is het doel van dit verhaal om pleegouders mee te nemen in mijn verhaal voor misschien tips en tools of om jullie als vaste lezers mee te nemen en te laten zien hoe dit was.

Nou zoals ik begon, rond mijn 6/7 ben ik uit huis gehaald. In mijn tijd ging dat toen nog door de politie(geen idee hoe dit nu gaat), voor mij was dit een behoorlijke indruk. Als je zo bedenkt er is dan een klein meisje dat net is komen wonen in een vreemd land en na een paar jaar ineens bij haar moeder word weg gehaald. Wat mijn volledige gevoel was weet ik niet meer, maar wat ik nog wel weet is dat ik veel moest huilen. Ik kreeg toen vrij snel een gesprek met iemand dat weet ik nog wel , ik zie mezelf ook nog in een ruimte ik denk zelfs dat als ze me terug brengen naar die plek ik zelf de geur nog herken.

Ik heb eerst een poos gewoond in een kindertehuis(soort woongroep met de leeftijd van 6-15), daar zat ik dan als een klein meisje. Wat ik wel mee had is dat ze in Suriname gewoon Nederlands praten, ook kwam ik te wonen in Rotterdam en in die buurt woonde veel buitenlands kinderen. Als iemand mij nu zou vragen of ik het huis van binnen kan schetsen zou ik het zo kunnen, nu ik het zo ook aan het typen ben verschijnen er meteen allerlei plaatjes in mijn hoofd van dit huis.

Op een gegeven moment had ik daar wel een goede tijd, ja ik had gewoon iedere dag iemand om mee te spelen. Want toen ik uit huis ging was ik nog enigst kind en had geen broertjes of zusjes. Ook zat ik op een school met allemaal buitenlands kinderen, dit vond ik fijn want ik was niet de enigste met een kleurtje..

Ik weet niet meer hoe veel jaar er tussen zat , maar na het kindertehuis verhuisde ik naar een pleeggezin. Dit was toen in jeugddorp De Glind(dit ligt bij Barneveld), weer naar een vreemd huis en vreemde mensen. Er woonde toen al 2 jongens die jonger waren dan mij en één jongen die daar bijna weg ging(18). Het was een vrij groot huis(2 onder één kap maar alles was van ons) ik had een eigen kamer, want in het kindertehuis sliep ik met iemand anders op een kamer.

Ik had leuke pleegbroertjes(2) (toen ik kwam woonde zij er al, na een bepaalde periode gingen zij weg en kwam er weer 2 broertjes), de 2de pleegbroertjes zaten allebei op voetbal en zo stond ik bijna iedere zaterdag trots aan de zijlijn te kijken. Met m'n pleegouders kon ik ook goed overweg, alleen voelde alles voor mij ergens ook gek. M'n pleegouders van toen kregen na een aantal jaren twee jongens van zichzelf, ik vond het fantastisch maar ook vreemd. Deze jongens hadden liefdevolle eigen ouders die ik niet had, ik zag mijn moeder om de 2 weken. Ik heb een mooie tijd daar gehad, vaak vond ik het wel vervelend als het gezin ''vakantie'' had. Dan moesten wij het huisje uit en ging ik naar een logeerhuis, soms vond ik dat wel lastig. Begrijp me nu niet verkeerd er was ook een periode dat we als pleegezin op vakantie gingen. Hier genoot ik enorm van... Wat ik ook lastig vond in dat dorp de pleegkinderen hadden een andere school dan de eigen kinderen van de pleegouders.. Ook kreeg ik in de ochtend vaak brinta met zwarte/citroen thee, hahaha en ik lusten geen brinta alleen die witte melk pap. Doordat ik het niet lusten kon ik enorm treuzelen en was het tijd om naar school te gaan. Kwam ik terug in de middagpauze thuis eten stond zowel de koude brinta als de zwarte thee/citroen thee op me te wachten. Ik heb nu ook echt een afkeer op brinta en citroen thee...

Ik weet ook nog dat ik verliefd werd op het jongetje aan de andere kant van het veld, het jongetje dat op die andere school zat... Ik dus soms stiekem met een vriendinnetje over het veld rende om bij hem te kijken. Haalde ik daar m'n a en b diploma in het buitenzwembad. Ook genoot ik enorm van m'n verjaardag waar ze iets speciaals van maakte maar kan ik de sinterklaasavonden ook goed herinneren :)

Zo was ik daar ook veel buiten , veel op de kinderboerderij, had ik verzorgdieren. Ik zat op paardrijden en op turnen, ging iedere woensdag naar knutselclub zo kwam ik aanraking met bakken. Toen was ik al bezig met eigen creatie van baksels. Rook het vaak naar kippen :).. Speelde ik altijd op het eiland, zo leuk je kwam daar alleen door op het vlot te staan en kon je jezelf naar de andere kan trekken. Gingen we zo nu en dan met de buurtbus naar het centrum om te winkelen...

Maar na een paar jaar stopte die gezin met pleegzorg en werd er een andere plek voor mij gezocht. De nicht van mijn pleegmoeder wilde toen wel er over na denken om mij in huis te nemen. Eest ging ik daar een paar keer logeren in de vakanties om te kijken hoe ik het vond, maar vooral hoe zij dit vonden. En uiteindelijk was het daar , ze besloten mij in huis te nemen en verruilde ik het plattenland voor een gezellige rijtjes huis midden in een woonwijk.

En ging er weer een nieuw avontuur van start, ik was ook zo blij want ik kwam bij een gezin te wonen die naar de kerk ging. Iets wat al vroeg mij interesse had... Ik kwam in een gezin te wonen waar ze zelf al 4 kinderen hadden 2 meiden en 2 jongens... In het begin vond ik het wel ingewikkeld en lastig, want soms voelde ik me een indringer in hun gezin. Ze hadden al vier kinderen en ze waren al een paar jaar gewend als een gezin van 6. En daar kwam ik ineens een tiener meisje met een kleurtje, zo zag ik het in het begin totaal niet. Maar naar verloop van tijd wel, want de jaren daarvoor zag ik mijn kleurtje niet ineens... Het kindertehuis stond midden in een kleurrijke wijk, in Barneveld liepen nog meer kinderen van een andere afkomst. En werd je niet anders aangekeken dit omdat we een verbintenis hadden, we woonde allemaal niet bij onze eigen ouders....

Wil je meer lezen van mijn tijd als pleegkind, houdt m'n Instagram of m'n website goed in de gaten voor het vervolg..... www.huisjeboompjehandicap.nl

Instagram: huisje_boompje_handicap