Hoeveel plek heeft je kind in het gezin/huis.

Toen ik zwanger was woonden we in een flat, op de 3e verdieping (zonder lift) en 2 kleine slaapkamers. De woning zelf was ook klein. We wouden graag een eengezinswoning maar kopen zit/zat er niet in. Destijds omdat ik geen baan kon vinden en nu omdat mijn man een eigen bedrijf is begonnen. Maar op 31 september kregen we de sleutels van onze nieuwe huurwoning. Een mooie eengezinswoning, nieuwbouw met 3 ruime slaapkamers. En ik had al vrij snel de inrichting van de kamer van mn zoontje in mijn hoofd. En doordat de woning een aparte woon en eetkamer heeft is de woonkamer ruim.

Ik heb voor mijn zoontje in de woonkamer een aparte speelplek gemaakt. Zodat hij zijn eigen plekje heeft en we samen kunnen spelen. Maar ook dat ik mijn ding kan doen terwijl hij toch in mijn buurt is.

Nu ben ik van turkse afkomst en zie bij meerdere mensen (voornamelijk turkse gezinnen) dat er voor hun kinderen vrij weinig plek in de woonkamer is. Zo waren we laatst op visite bij een stel, hun dochtertje is 6 maanden ouder dan mijn zoontje, en ze stuurden de kinderen naar boven om te spelen zodat er beneden niet zoveel lawaai en chaos is. Boven hadden ze een speelkamer gecreëerd maar ik zat continue op het puntje van mn stoel. Je ziet niet waar ze mee bezig zijn, kunnen ze bijvoorbeeld de badkamer in en eventueel bij de schoonmaak spullen? Maar ik vond het vooral erg dat je in de woonkamer (los van de eetstoel) nergens aan kon zien dat er kinderen leefden. En de opmerkingen dat het fijn is dat je kind boven kan spelen zodat je er beneden geen "last" van hebt, vond ik persoonlijk heel erg.

Ik sta daar dan weer heel anders in. Ik wil mijn zoontje zo vaak bij me hebben, voel me schuldig als ik hem op het KDV of bij z'n oma achterlaat om te werken.

Mijn plek is zijn plek, als ik mij op mn gemak wil voelen in mijn eigen huis dan moet hij dat toch ook kunnen voelen, is het zo erg dat je kind het huis even op de kop zet omdat hij aan het spelen is. Een huis hoeft niet 24/7 netjes te zijn. Het hoeft er niet uit te zien alsof je in een showroom zit. Als je nu onverwachts bij mij langs zou komen lijkt het soms wel alsof er een (speelgoed)bom ontploft is maar dat word wel opgeruimd als mijn kleine na een lange drukke dag rustig in zn bedje ligt.

En ik vind 2.5/3 jaar echt jong om een langere tijd zonder toezicht te laten spelen.

Heeft jullie kindje een plekje in huis of worden jullie ook kriebelig van al dat speelgoed?