Hoe verklaar ik dat?

Mama! Dit is toch echt wel een goede! Trots lieten de kinderen mij de stokken zien die ze hadden uitgezocht om daarvan hun eigen "echte" katapult te maken.

 Eenmaal thuis hadden de kinderen samen hun stokken versierd met kralen en touw zodat het bijna een kunstwerk werd. Hun namen moest ik in de stokjes graveren. Zo blij dat ze waren met zoiets simpels. 

Als echte prof heb ik de kinderen geleerd hoe ze het beste kunnen schieten. De katapulten werden de eerste dagen van hun bestaan met iedere wandeling mee genomen. De beste steentjes werden uitgezocht. Ik kon ze er met moeite van weerhouden ze mee te nemen naar hun slaapkamer. 

Daar heb ik nu toch wel een beetje spijt van. Want hoe ga ik het de kinderen vertellen dat de hond hun katapult heeft opgegeten?