Hoe reageer ik op haar "nieuwe" oogje?

Het is vrijdag 8 juli 2022, we worden om half 8 wakker gemaakt door een lieve verpleegkundige van het vumc. Van donderdag op vrijdag is het mogelijk voor kindjes om een nachtje opgenomen te worden op de dagopname afdeling van het ziekenhuis.

Eline heeft 's avonds nog extra morfine gekregen. Ze kreeg toch pijn en werd heel onrustig. Na een halfuurtje inwerken kon ze dan eindelijk haar rust pakken en gaan slapen. Onze bedden staan dicht tegen elkaar aan. Voor mij gaat er heel veel nog steeds in een waas aan me voorbij. Ik kijk naar het dikke verband op haar oog. Het maakt me verdrietig. Hoe reageer ik straks op wat daaronder zit? Ik vind het spannend. Hoe hoor je als ouder eigenlijk te reageren vraag ik me nog af. Uiteindelijk val ik na een uur lang piekeren ook in slaap. 

Vrijdagochtend half 8 worden we wakker gemaakt door een lieve verpleegkundige van de afdeling. De eerste kindjes die voor een dagopname komen lopen de afdeling op. 

Eline mag een zetpil en krijgt een ontbijtje en een warme fles melk. Straks komt de verpleegkundige van het retinoblastoom team. Zij gaat ons leren hoe we voor Eline haar "oogje" moeten verzorgen. Ook mag dan het verband eraf. Eigenlijk iets waar ik best wel tegenop zie.

Om een uur of 11 komt de verpleegkundige binnen. Ze vraagt of we er klaar voor zijn om het verband eraf te halen. Klaar?, denk ik. Nee eigenlijk niet echt, maar we doen het gewoon. Dit is toch ons nieuwe normaal. We halen samen het verband eraf. En eigenlijk valt het best mee.

In de holte zit een doorzichtig plaatje waarvoor over een aantal weken een mooie prothese in de plaats komt. Het ziet wat rood en het weefsel wat gezwollen. En meteen is het gewoon weer ons meisje dat daar ligt. Dat kleintje dat ons papa en mama heeft gemaak en onze grootste liefde is. Een nog groter voordeel is dat er nu in één klap heel veel van de kanker weg is.

We mogen nadat we hebben laten zien dat we de verzorging zelf kunnen doen lekker naar huis. Eline heeft namelijk maar 2 dagen thuis, voordat maandag de volgende operatie start. 

In de 2 dagen thuis zien we Eline heel snel opknappen en eigenlijk genieten van het feit dat het vervelende en zere oog weg is. We krijgen haar juist terug. Het verwijderen van haar oog is een goede beslissing geweest dit oog was niet meer te redden en deed ook nog eens pijn. 

Voor ons is ze ook zonder prothese prachtig en gewoon onze kanjer. Maar omdat het voor sommige mensen vervelender kan zijn om te zien heb ik voor de foto met het verband gekozen. Mocht je toch nieuwsgierig zijn hoe het eruit ziet na zo'n operatie, dan is dat vast op internet te vinden. Volg ons ook op @lindseyvdschaaf op instagram om live mee te lezen hoe het nu gaat.

Lees ook deel 1: Opeens een oog minder voor ons meisje