Hoe kreeg ik Noé zindelijk in een week?

Hoera! Noé is zindelijk! En dat in één week! Ik kreeg veel berichtjes via Instagram van moeders hoe ik dit heb gedaan. Ik heb besloten er een blog over te schrijven omdat ik zelf ook heb gezocht naar blogs hierover toen ik er zelf mee begon. Helaas kon ik er niet veel vinden!

Na meerdere malen een poging te hebben gedaan, kwam ik tot de conclusie dat Noé er nog niet klaar voor was. Ruim een jaar geleden (toen 1 jaar en bijna 9 maanden oud) kreeg Noé interesse in de wc. Ze gaf het aan als de moest plassen en plaste dan ook op de wc. Toen was het moment om door te zetten, maar de timing was zodanig slecht (in Spanje, terwijl mijn man op de IC lag) dat ik het heb gelaten voor wat het was.

Een aantal maanden later heb ik weer geprobeerd Noé zindelijk te krijgen. Luier thuis af, vragen of ze moest plassen of poepen, een potje in de woonkamer neerzetten, na een “ongelukje” aangeven dat dat kan gebeuren maar dat het de volgende keer op het potje moet.. ga zo maar door! Maar tevergeefs want ze vond mijn gezeur elke keer dat ik er iets over zei irritanter worden en Noé kreeg een hekel aan het potje (en aan de wc).

Iets langer dan een week geleden kreeg ik het gevoel dat Noé er nu wel klaar voor was. Ze is inmiddels 2 jaar en 9 maanden en begrijpt alles een stuk beter. In haar groep op het kinderdagverblijf zitten ook wat oudere kindjes die zindelijk zijn en Noé doet maar al te graag grotere kindjes na. We begonnen in het weekend thuis zodat we Noé de hele dag zonder luier konden laten spelen. Het potje stond in de woonkamer zodat ze er meteen op kon zitten als ze moest plassen. Natuurlijk ging het een paar keer (lees: vaak) mis en belandde er een plasje op de grond, maar hierdoor begon ze juist beter te voelen wanneer ze moest plassen. Na elk plasje op het potje of de wc mocht Noé een sticker plakken op een plas- en poepkaart. Dit motiveerde haar ontzettend! Binnen 2 dagen was de eerste plas- en poepkaart vol en kreeg ze een klein cadeautje. Inmiddels had Noé voorkeur voor de wc gekregen en deed ze het liever niet op het potje.

Voor de nacht deed ik Noé een luierbroekje aan en vertelde ik dat ik dit voor de zekerheid deed, dus als ze moest plassen ze dit op de wc moest doen. Ze is sinds we begonnen zijn met de “training” slechts 1 keer wakker geworden met een natte luier, en 1 keer in een nat bed omdat we vergeten waren een luierbroekje aan te doen. Noé was de laatste keer helemaal in tranen en bleef zich maar verontschuldigen. Zo zielig! Hierna is het niet meer misgegaan. Zodra ze wakker is, geeft ze aan dat ze moet plassen en doet ze dit op de wc.

Hetzelfde geldt overigens ook voor “de grote boodschap”. Noé gaf het al een poosje van tevoren aan als ze moest en dus konden we haar ook snel leren om dit, net als de plasjes, op de wc te doen.