Hoe de situatie steeds lastiger lijkt te worden

Er is in die tussentijd dat ik niks gepost heb veel gebeurd, erg veel gebeurd.

Ik zal dan ook niet alles in 1 blog neer kunnen zetten.

Ik vertelde toen natuurlijk over onze zoon, die medische problemen leek te hebben waar de vinger maar niet op konden leggen wat het nu kon zijn. De medische problemen staan gelukkig niet meer op de voorgrond.

Nadat N 2,5 was ging hij naar een gespecialiseerde opvang, waar ze gespecialiseerd waren in kinderen met problemen in de ontwikkeling, nadat er verschillende onderzoeken waren gedaan werd het duidelijk dat hij op vrijwel elk gebied achter liep en werd het vermoeden van ASS wederom uitgesproken. Maar ze gaven hem een kans te laten zien wat hij in zijn mars had als hij op de juiste manier begeleid werd. En dat leek te lukken, hij ging de goede kant op maar niet vergelijkbaar nog niet leeftijdsgenootjes. (Maakt niet uit hij zette stappen vooruit en hoe!) 3x in de week ging N hier naartoe en hij leek het naar zijn zin te hebben, van de een op de andere dag was dit echter niet meer het geval. Hier zal ik misschien later eens een apart blog over schrijven. Wel werd het vrij snel duidelijk dat zijn gedrag flink bergafwaarts ging, veel boos (meer dan een flinke peuterbui, huilen, helemaal niet meer alleen durven slapen, zichzelf slaan etc). Op een gegeven moment wou N niet meer daar naartoe en na wat gesprekken besloten net voor hij 4 werd te kijken hoe hij het zou doen op zijn oude peuterspeelzaal en daarna door te stromen naar regulier onderwijs. En dit ging waar wij al huiverig voor waren niet zoals gehoopt....

Al na de eerste ochtend werd ik apart genomen door de juf, dat ze het voorlopig niet zag zitten dat hij meteen hele dagen kwam, maar het beter leek op te bouwen en om te beginnen met elke dag alleen de ochtend. Prima,  hij mag zeker zijn tijd nemen, wennen en alles op zich in laten werken en dat een plekje kunnen geven. Dit hebben we een aantal maanden zo gedaan. Na de zomervakantie zou N zo snel mogelijk volledig mee gaan draaien in het onderwijs. Dit doel werd telkens vooruit geschoven, hij kon niet stil zitten, leefde in zijn eigen wereld, gilde omdat hij alles totaal niet begreep en keerde zich tegen zijn klasgenootjes. Dit ging zo niet langer, er moest toch iets gebeuren. Aangemeld bij een instantie voor kinderpsychiatrie en in die tussentijd wachten op extra begeleiding voor school, dit duurde erg lang, inmiddels was de diagnose ASS al vastgesteld en het aantal schooldagen teruggeschroefd naar 2 dagdelen en een aanmelding voor speciaal onderwijs werd uitgezet.

Om de blogs niet veel te lang te maken, vertel ik de volgende keer hoe dit verder gegaan is