2 jaar geleden
Het leven met autisme deel 1
Ik was 28 toen de diagnose ass (autisme spectrum stoornis) werd vast gesteld. En eigenlijk viel alles meteen op zijn plek. Heel eerlijk denk ik dat iedereen wel een beetje autisme in zich heeft, wie houdt er nou niet van een opgeruimt huis en ritme.
BASISSCHOOL.
Ik voelde mij als kind altijd anders dan andere kinderen. Ik kon moeilijk contact maken en had dan ook op de reguliere basisschool geen vrienden. In groep 3 was het geloof ik dat de juf niet meer wist hoe ze met mij om moest gaan dus op een dag sloeg ze mij. Ik kan mij hier gelukkig weinig van herrinneren maar mijn zus weet dit nog wel. Ik herrinneer mij wel de frustraties die ik had wat thuis eruit kwam als een driftbuien. Uiteraard wisten mij ouders niet waarom en als kind ik ook niet. Het was voor hun dan ook moeilijk om mij rustig te houden tijdens zo,n driftbui. Met verjaardagen wou ik ook nooit mee en het was moeilijk om mij mee te krijgen. Ik kon niet tegen de drukte en de prikkels, maar dat wisten we toen niet.
Toen ik naar het speciaal basisonderwijs ging, ging het daar veel beter. Ik had vriendjes en vriendinnetjes. Alleen thuis, mijn ouders wisten niet hoe ze met mij om moest gaan als ik weer een driftbui had. Er is toen ook nooit onderzoek gedaan naar hoe het kwam. Dat is wel jammer anders hadden we het veel eerder geweten. En hadden mijn ouders en ik hulp kunnen krijgen.
