7 jaar geleden
Het is alweer even geleden...
Van poepproblemen naar koemelkeiwitintolerantie. Van lichamelijke problemen bij het kind naar relationele problemen bij de ouders
Toch handig zo'n site waarop je blogs over het moederschap kunt achterlaten. Vooral als je dan na 3 jaar je eigen blogs weer eens terugleest en denkt: "Oh ja, zo was het toen!". Inmiddels heeft Martijn zijn poepdiploma gehaald en ging het een tijdje heel goed met hem. Maar iedere keer als er een spannende gebeurtenis plaatsvond (of zou gaan plaatsvinden), dan kwam het poepprobleem weer de kop opzetten. In zijn betere periodes kon het ook zijn dat hij gerust een aantal dagen niet hoefde te poepen en dan ineens weer wel. We leerden het te herkennen en soms werd het ook zo gewoon, dat we dachten dat dit normaal was. Nu zit onze zoon in groep 3 en in november 2016 begonnen de poepproblemen weer: druk op school, Sinterklaas en Kerstmis....allemaal stressmomenten voor onze jongen.
Hij heeft telkens al een half jaar nodig gehad om in een klas/groep te kunnen wennen, maar groep 3 is wel even wat heftiger! Vooral omdat hij op een Jenaplan school zit en hij samen met kinderen uit groep 4 en 5 een klas vormt. Hij is dit schooljaar extra vermoeid en heeft vaker last van zijn stoelgang. Zijn juf gaf aan dat hij het tempo van de klas vaak niet bij kan houden. Ook klaagde hij zelf al een tijdje over hoofdpijn (en natuurlijk buikpijn).
Even dachten we dat hij misschien een bril nodig had, maar dat werd uitgesloten. Uiteindelijk via het Centrum voor Biologische Geneeskunde in Eindhoven erachter gekomen dat hij intolerant was voor koemelkeiwitten. Dus geen melk en kaas meer bij het eten! Ook tijgervlokken en vele sauzen mogen niet meer. Dat was even wennen! Vooral omdat zijn zusje intolerant blijkt te zijn voor tarwe. Dat werd speltbrood kopen en sojamelk. Gelukkig vonden ze dat lekker, maar de voedingssupplementen die we erbij kregen vielen niet zo in de smaak. Er zit een heel vies drankje bij dat Martijn 3x per dag moet innemen met een glaasje water (het lijkt een beetje op Echinaforce), samen met een enorme tablet, die je gelukkig in water kunt oplossen (hoewel het niet echt op lijkt te lossen, maar meer een beetje klontert).
Het is een hoop gedoe om dan in de supermarkt uit te vogelen wat je kinderen dan WEL mogen (aangezien het advies ook was om geen suikers en geen - of minder dan toch - varkensvlees te nuttigen. Wat overigens voor alle mensen geldt!). En dit is al lastig genoeg als je dit samen uit moet zoeken, laat staan dat je het alleen moet doen. Mijn man vindt het namelijk allemaal maar onzin. Ja, onze dochter die heeft misschien wel last van de tarwe, zij heeft ook zichtbaar eczeem, maar onze zoon: daar was toch helemaal niets mis mee? Hij deed net of ik het me allemaal inbeeldde en dat die dokter maar een kwakzalver was. Omdat hij zo reageerde opperde ik dat hij bij het eerstvolgende consult dan maar mee moest gaan. Dan kon hij al zijn twijfels uiten en zijn vragen stellen. Hartstikke leuk idee, maar de uitvoering was wat minder geslaagd.
Toen we eenmaal in Eindhoven op consult waren, leek het wel of mijn man de aanval had geopend op dat arme mens. Zij wilde gewoon onze kinderen behandelen, maar hij was het er zo duidelijk niet mee eens, dat het uiteindelijk meer een consult relatietherapie was, dan dat het een consult was gericht op de genezing van de kinderen.
Gelukkig hebben ze in dat Centrum oog voor de 'totaalproblematiek' zoals ze dat zo mooi noemen: jouw kinderen horen, zien en voelen alles wat er zich binnen een familie (zelfs generaties daarvoor) voordoet. Als er spanningen zijn, dan merken ze dat ook (ook al denk jij van niet). Zelfs baby's merken dat, maar zij kunnen niets zeggen! Soms komen die spanningen er dan via het lichaam uit en krijgen ze allerlei kwaaltjes. De stress die zij (vaak onbewust) ervaren, pleegt een aanslag op hun immuunsysteem. En dan kun je met nog zoveel middeltjes en zalfjes aan komen zetten, de oorzaak van het probleem wordt niet weggenomen. Daarom hadden we een goed gesprek met de consulent en kregen we het advies om eens goed met elkaar te praten en het eens te worden over de opvoeding van de kinderen. Vooral in deze kwestie....
Het was een goed advies, nu de uitvoering nog!
Hebben jullie ook wel eens ver uit elkaar staande ideeën over (op)voeding bij de kinderen? Of zitten jullie als opvoeders op 1 lijn? Ik zou dat ook graag willen, maar dat is nu nog niet zo ...helaas!