Het familie drama....eh....kiekje!

Een leuk gezins kiekje loopt dan ook al snel uit op een drama. Mijn dochtertje vind de aandacht geweldig, mijn zoontje vind dat hij na 3 seconden lang genoeg stil heeft gezeten en gaat er dan als een haas vandoor. Die ene keer dat hij wel blijft zitten, slaat hij voor het afgaan van de sluiter nog even snel zijn zusje op het hoofd met als gevolg een huilend kind, een schater lachend kind en een fronsende mama.... toestand!

Meestal begin ik maar met wat foto's van mijn kleine meid. Mijn zoontje wil op een gegeven moment ook deel uit maken van het plezier (mijn dochter lacht altijd, en klapt in haar handjes) en gaat er dan vanzelf bij zitten. Een kwestie van (veeeeeel) geduld dus. Zodra ze allebei zitten, snel de zelfontspanner aan en rennen!!!!! Chips! Keek hij weer net niet in de camera! Overnieuw....oh nee.... hij was er al weer klaar mee en loopt al weer aan de andere kant van de kamer. Pfff.

Toch... ook al werkt hij lang niet altijd mee. De momentje die we kunnen vastleggen zijn toch kostbaar. De perfecte familie foto; bestaat die eigenlijk wel? Zolang er liefde vanaf straalt ben ik al lang tevreden. Of ze nou in de camera kijken of niet: voor mij zijn ze onbetaalbaar.