Het eerste schoolrapport .

Bijna 1,5 jaar zijn we verder. Waar de tijd is gebleven weet ik niet. Steeds vaker voelt het als de dag van gisteren met alle nare gevoelens erbij.

Hoe kan het? Van 2 beste vrienden , samen voetbal kijken , samen max verstappen kijken naar nu alleen zijn met mama.  En niet dat ik geen zin heb om dit met Jason te kijken , maar het zijn papa dingen. 

4 November was Jason zijn eerste schooldag , iets waar je samen naar toe moet groeien als ouders. Samen sparren over hoe het gaat op school,  tijdens het eten de schooldag bespreken , als papa terug is van werk. Dit is niet voor iedereen weggelegd,  maar wel het idee dat je hebt als je samen voor kinderen gaat. In februari was het zo ver de voorjaarsvakantie. Het moment dat Jason zijn eerste rapport mee kreeg naar huis. 

Ik heb geprobeerd om het gevoel weg te stoppen. Dat moment dat je voor het eerst als ouders samen het rapport van je kind gaat bekijken. Maar van binnen weet ik dat dit de momenten zijn waar Dennis als vader zo naar uit keek. En ik vind het moeilijk om het alleen te doen. Ik ben niet alleen , maar ik ben wel alleen nog de ouder van Jason. 

Als je je zoon zo trots ziet met zijn rapport en weet dat hij het niet kan delen met zijn vader en zijn vader ook niet met hem , dat doet zoveel pijn.