Help, naar de noodopvang
Moet ik mij schuldig voelen?
Ik werk als Pedagogisch Medewerker op een BSO, mijn vriend werkt als... soort beveiliger. Nu heeft de school van Ricardo halve dagen dat hij naar school mag. De eerste paar weken hebben wij alles redelijk kunnen afwisselen maar sinds school begon zou hij echt naar de BSO moeten.
Ik weet hoe leuk, goed, fantastisch de BSO is. Maar als ouder is het ook enorm duur! Ja je kan wat terug krijgen maar dan nog ben je een hoop kwijt.
Deze week heeft hij “vakantie” en dat was lastig. Want soms hadden wij een gat qua opvang. Gelukkig konden wij hem aanmelden bij de BSO, zelfs nu het druk is.
Ik hoef pas in de middag te werken. Maar toch gaat Ricardo een hele dag naar de BSO. Hij heeft de tijd van zijn leven en ik kan mezelf opladen of voorbereiden voor mijn werk.
Ja misschien is het egoïstisch om dan aan mezelf te denken. Maar het is erg fijn want voordat zijn boterham op is heeft hij al de oren van mijn hoofd gekletst.
Na 8 Juni word alles weer normaal en stopt de noodopvang. Ergens doet het pijn om dan weer te zeggen dat hij niet naar de BSO mag. Maar back to normal zou wel heerlijk zijn.