Heb jij een jokkebrok of een klikspaan?

Ze zeggen dat kleine kinderen met onschuldige leugentjes het verschil tussen jouw en mijn perceptie verkennen. Dat ze zo leren wat een ander ziet en wat ze verborgen kunnen houden ('Ik zat niet met mijn vinger in mijn neus!' Uhuh). Een beetje in het verlengde van het eerste verstoppertje spelen: als ik mijn handen voor mijn ogen doe zien ze mij niet.

Loran is veel meer van het tegenovergestelde. Mijn vriendin ging aan hem laten zien hoe kleefkruid werkt door het 'stiekem' achterop mijn jas te plakken en hij rende eropaf, maakte mijn jas schoon en deed het verontwaardigd na.

'Mama, zij ging zo doen!' Je hoort de toon van zijn stem er ook gewoon in.

Ook: papa heeft een scheetje gelaten, ik heb mijn handen gewoon aan de bank afgeveegd en S. stond helemaal niet achter de streep bij het blikgooien!

Natuurlijk vind ik het heerlijk dat hij zo eerlijk (tegen mij) durft te zijn en hoop ik dat hij de dingen op zijn 15e ook nog zo gemakkelijk met me deelt. Tegelijkertijd hoop ik dat hij ook gaat experimenteren met de andere kant: het zou lekker zijn als je dingen oplost zonder meteen naar mama of juf te rennen. Hoewel ik toch ontzettend moet lachen van zo'n gesprek: