He rooie!

Toen wij 14.5 jaar geleden bij elkaar kwamen, maakten we er wel eens grapjes over. Wij zouden later vast kindjes krijgen met rood haar. Allebei hebben we familieleden met rood/rossig haar en we wisten hoe dominant het rode gen is.

Op 12 augustus 2016 werd Ezra geboren. Een jongetje met prachtige bruin/zwarte haartjes.In 1 klap waren we vergeten wat we eerder altijd gedacht hadden. Toen ik een paar weken later een foto van Ezra wilde maken zag ik het.Zijn haartjes leken opeens wel rood! Ik had hem naar bed gebracht met bruine haartjes en haalde er een baby'tje met rode haartjes uit.|"Sander, Ezra heeft opeens rood haar" riep ik naar beneden.

In de weken die volgden vroegen mensen vaak: "is hij nou rood?" Ik vond dat altijd een beetje een gekke vraag. Je vraagt toch ook niet: "is hij nou blond?"|Ook kreeg ik opmerkingen als: "misschien trekt het nog wel bij" of "het is wel echt heel erg rood he?".Ik merkte dat ik geen zin had om mij te verantwoorden en maakte foto's soms zwart wit.Ook kende ik de verhalen van mijn moeder en broers die rossig/rood haar hebben. Vuurtoren of rode dakduif, zomaar wat benamingen die zij naar hun hoofd geslingerd kregen. Of het verhaal van mijn moeder waarbij pesters sigarettenpeuken op haar mooie rode haar uitdrukten.Misschien was ik wel zo geschrokken van deze verhalen dat ik eigenlijk niet wilde dat mijn eigen kind rood zou zijn. Niet omdat ik het niet mooi vind, maar omdat ik bang was voor de nare opmerkingen en pesterijen.

Toch kreeg ik gelukkig ook heel vaak positieve reacties op Ezra zijn haartjes. Eden werd in 2018 geboren en hij had direct al rode haartjes.Wat was ik trots, 2 van die mooie jongens met zulke bijzondere haartjes.Zo jammer dat de negatieve reacties het langst blijven hangen.Zo vroeg een buurman eens of ik het haar van de jongens nou nog niet had geverfd. Het was vast grappig bedoelt maar ik kon er helemaal niet om lachen. Het maakte mij verdrietig en bang voor wat hen in de toekomst te wachten staat.Ook de opmerking: "hé rooie!", tegen mijn kindje van toen anderhalf, door een onbekende vond ik zo ongepast.

Nee, het haar van mijn kindjes trekt niet bij na verloop van tijd. Gelukkig niet, hun haar is prachtig.Mensen denken soms dat het pesten van mensen met rood haar iets van vroeger is, maar als je het verhaal van Sanne uit 2019 leest, blijkt dat het pesten van mensen met rood haar nog steeds gebeurd.

Haar zoontje Julian heeft "prachtige rossige haren”, maar zo denkt hij er zelf niet over. ,,Hij haat het, wil het liefst naar de kapper om het af te knippen óf te verven. Hij voelt zich lelijk en heeft er dagelijks verdriet om”, schrijft Sanne in haar bericht. Julian wordt gepest om zijn haarkleur en mag volgens de boze moeder soms zelfs niet mee doen met buitenspelen. ,,Ik dacht dat dit gebeurde in 1950, niet in fucking anno 2019."Bron: www.ad.nl maart 2019

Ik ben trots op mijn lieve ventjes. Ik vind ze prachtig, zoals elke moeder haar kinderen prachtig vindt. Toevallig hebben ze rood haar, maar als ze bruin, zwart of blond zouden zijn geweest, vond ik ze net zo mooi!Dat ze toevallig rood zijn maakt ze voor mij extra bijzonder. Ze vallen op door hun haarkleur!Heel veel kleding staat ze niet door hun rode haartjes, maar inmiddels weet ik precies wat wel bij hun past.

Mijn lieve jongens met rood haar. Regelmatig vertel ik ze hoe mooi hun haartjes zijn en probeer ik ze, net zoals de meeste ouders doen, zo zelfverzekerd te maken dat ze later om kunnen gaan met ongepaste en domme opmerkingen.Ervoor te zorgen dat ze boven dit soort opmerkingen staan en kunnen denken: "laat maar lullen, mijn haar is mooi".En als ik ooit iemand nog een negatieve opmerking hoor maken, hoop ik dat ik dapper genoeg ben om te vertellen hoe gek ik ben op hun mooie haartjes!De allermooiste haartjes van de wereld, en toevallig zijn die die ons gemaakt ❤

Kijk je mee in ons leven? Via Instagram deel ik dagelijks iets (of wat meer 😉) over onze leven. Klik HIER voor mijn Instagram!