11 maanden geleden
Halleluja, de snottebellen zijn weer voorbij!
Een schommelende balans
't Leven is soms als 1 grote schommel. Soms ga je hard vooruit, en het volgende moment met t zelfde tempo achteruit. Als t allemaal té snel gaat, val je op je snufferd. En heb je tijd nodig om weer terug op de schommel te komen. En dan toch weer in balans: ook al schommel je heen en weer, 't gaat door.
Zo is het nu een beetje met Fenna. Met kerst was ze zo extreem moe overdag, dat ze alleen maar wilde hangen. Haar vochtbalans schommelde ook erg: de ene dag was ze te droog gedialyseerd (had ze te weinig vocht in haar lijf), de andere dag was ze weer te vol (en hield ze teveel vocht vast > hoge bloeddruk > hoge hartslag > onrust). Maar na 3 dagen hangen zonder vooruitgang belden we toch maar weer de arts na kerst op. Gelukkig trok ze diezelfde middag iets bij en wilde ze tussen het hangen door weer wat spelen. We keken het toch nog even aan, een ritje ziekenhuis was niet nodig.
En nu, een week later, is ze al 4 dagen zó goed te pas! Ook slaapt ze een stuk rustiger dan voorheen. Geen 3 of 4 uur meer midden in de nacht wakker, maar 1 uur. Nog steeds wel de korte huiltjes om de speen, momentjes van krabben ivm de jeuk of wakker tijdens de inloop/uitloop van de dialyse vloeistof, die we wel gewend zijn. Maar niet meer de extreme huiltjes om de onrust of ongemak, waar ze ons echt bij nodig had om weer de slaap te kunnen vatten.
En overdag is een feest. Ze leert zo veel. De konijntjes (zie foto) slaat ze niet meer (uit enthousiasme), maar kan ze nu echt aaien. Ze staat nu vaak 'los'. Ze zet stapjes met 1 handje vast met ons. Ze schudt héél hard nee als ze ergens niet mee eens is. Ze lacht heel hard als ze iets grappig vindt. Ze pakt de loopwagen uit haarzelf om even rond te crossen. Ze klimt de trap op. Ze pakt nagellakjes uit mijn kastje en bekijkt alle kleuren van de regenboog.
Ze geniet. Ze leert. Ze uit gevoelens. Ze leeft.
En wij als ouders? Wij doen mee. We leven. We genieten van haar. We leren van haar. We laten ons gevoelens zien.
En hoe lang deze kant op de schommel duurt? Geen idee. We laten het weer los, en genieten van het 'nu'.
Prediker 7:14
Geniet van de voorspoed zoveel u kunt en als er moeilijker tijden aanbreken, bedenk dan dat God zowel het een als het ander geeft. Wij weten niet hoe de toekomst zal zijn.
