Good Morning!

Er zijn meerdere scenario's te benoemen als het over de ochtenden met onze twee kinderen gaat. De meest voorkomende wil ik graag met jullie delen:

Dwars door mijn droom heen, hoor ik een zoemend geluid. Met enige tegenzin ontwaakt mijn lichaam uit een diepe slaap en realiseer ik me dat het mijn wekker is die mij uit mijn slaap haalt. Kwart voor 7. Ik haal mijn oordoppen uit mijn oren. Mijn lieve meisje blijkt ook al wakker en zingt enthousiast 'Laat je zien' van Frozen. Ik ga naar haar toe en wens haar een goedemorgen. Mijn dochter is denk ik wel mijn grootste voorbeeld als het gaat om het goed beginnen van de dag. Altijd is ze vrolijk. Altijd heeft ze energie. Ook James is op dat moment vaak al wakker. Soms nadat hij uit het niets hysterisch begint te krijsen, maar soms ook door het fanatieke zingen van zijn grote zus. 

Samen met Tom kleed ik beide kinderen aan. Dit gaat vaak gepaard met gemopper/gehuil van Fay, omdat ze vreselijk kieskeurig is in wat ze wel en niet aantrekt. Broeken zijn uit den boze. Immers, Elsa draagt toch ook geen broek? Duh, mama! Tegenwoordig is het zelfs zo dat de jurk bij voorkeur alleen blauw is. Ook vanwege de kledingkeuze van haar grootste idool. Soms gaan we het gevecht aan, soms krijgt ze haar zin. Na het aankleden doe - meestal ik - haar haren. ''Wil je een Elsa-vlecht maken, mama?'' is standaard de vraag van Fay. Daar krijgt ze eigenlijk altijd wel haar zin in. Ik vind het namelijk heerlijk om vlechten te maken in dat prachtige blonde haar. Daarna poetst Fay haar tanden. Dat kan ze inmiddels voor een groot deel zelf, al moet ik haar nog wel instrueren om goed door haar hele mond te poetsen. Ze is vaak afgeleid, waardoor die tandenborstel maar op een deel van haar tanden blijft hangen. Vervolgens brengt een van ons de kinderen naar beneden. Ze mogen dan een kwartier tot twintig minuten televisie kijken. We kiezen dan voor een rustig programma, zoals Nijntje. Peppa Big kan ik nog niet verdragen op de vroege morgen. 

Tijd voor ons om aan te kleden. Ik vind het prettig om dat dus in alle rust te doen. Zodat ik langzaam kan opstarten en daardoor een leukere, gezelligere mama ben. Ik kleed mezelf aan, doe mijn make-up en poets mijn tanden. Dan is het tijd om naar beneden te gaan. Zodra we naar beneden lopen, horen we al een enthousiast gekir van James. Hij is blij om ons te zien. Want: ETEN. Mijn zoon is een beer. Met een geboortegewicht van 4600 gram was hij al een flinke jongen, maar nu weegt hij al 12 kilo. Met gemak schrokt hij dus 3 boterhammen in de ochtend naar binnen. We vragen Fay of zij de televisie uit wil zetten en haar broertje wil aanschuiven aan tafel. Dat is ZO schattig om te zien. We smeren boterhammen voor de kinderen en schenken een bekertje melk in. Of thee, afhankelijk van of ze een van hun nu vele verkoudheden hebben. En dan is het smullen maar! Omdat ik zelf aan intermittent fasting doe, eet ik niet in de ochtend. Maar ik kom er wel altijd bij zitten met een kopje koffie. 

Het is bijna tijd om te gaan. Fay is een echte dromer en kan dus soms compleet met haar aandacht ergens anders zijn. Prachtig, maar niet als je moet werken! Na meerdere (ietwat geirriteerde) verzoeken om haar brood op te eten, is ze klaar. Oke, opruimen. Gelukkig is de vaatwasser al leeg. Shit, hebben we wel schone kleren gepakt  voor de opvang? Waar zijn de schoenen van Fay? Jep, dit is het moment van de meeste stress in de ochtend. 

Mooi, we zijn klaar. Tijd om te gaan. Met zijn vieren fietsen we richting de kinderopvang. Doordat ik thuiswerk vind ik dit zo fijn, even lekker buiten. De frisse lucht haalt de laatste slaap uit onze ogen. We doen een wedstrijdje 'wie het snelst fietst', zingen, kletsen en maken grapjes. De dag is begonnen.