Snap
  • Kind
  • oma
  • peuter
  • verdriet
  • emigratie
  • kleinzoon

Gereserveerd

Ooit was ik een stoer wijf. 

Ik was niet snel van mijn stuk te brengen en ik boog voor niks of niemand. Liet me niks opdringen, aanpraten of welgevallen.                Niet piepen, opstaan en weer door!  

Tot ik kleinkinderen kreeg....

Mijn ruggengraat werd week, mijn brein vertroebelde en ik veranderde in een zachtgekookt ei. En ik begon te janken.... om alles wat ook maar enigszins met die kleine ettertjes te maken heeft. Ik jank mee als ze verdrietig zijn, als ze superhappy zijn  (van ontroering). Bij iedere mijlpaal en tussen alle mijlpalen in! 

De afgelopen twee jaren waren pittig voor mijn gezin, zeg maar gerust zwaar naadje. Een verdrietige zwarte periode. Mini huppelde daar tussendoor en ik had een missie. Dit kleine afhankelijke jochie mocht niet teveel interen op onze stress en verdriet. Tegelijkertijd was hij mijn mini-therapeutje (hou dit stil anders stuurt hij me ooit nog eens de factuur) We brachten heel veel tijd samen door wat geleid heeft tot een heel bijzondere band. 

Je zult begrijpen dat ik me het apelazeres schrok toen ik hoorde dat ze zouden emigreren. Hoe dan?!? 

Lang verhaal kort: twee weken geleden hebben we hem bij zijn pappa en mamma achtergelaten in Hongarije. Sindsdien is er geen dag voorbij gegaan dat ik niet heb gejankt. Van dagelijks knuffelen naar dagelijks beeldbellen (wat niet echt werkt met een peuter) Hij is happy dus dat is oké en oma vindt uiteindelijk haar weg er wel in maar het is pittig. Zo pittig dat ik vandaag een ticket heb gekocht en volgende week, na 3 weken zonder hem te zijn geweest, hem weer in zijn dikke wangen kan bijten. Ik trok het niet meer. 

Mensen roepen goedbedoeld dingen als "ah joh, het is niet aan het einde van de wereld",  "je kunt toch beeldbellen" en "gelukkig heb je Jantje nog" . Ja joh....zal allemaal wel.  JOEJOE

Eigenlijk ben ik nog steeds wel een tikkie stoer, alleen al vanwege het feit dat ik er zo enorm schijt aan heb dat er waarschijnlijk mensen zijn die vinden dat ik me aanstel. Die vinden dat er wel ergere dingen zijn ( en ja die zijn er plenty). Die vinden dat ik niet zo moet piepen enz.

Het zal me werkelijk een worst zijn wat anderen ervan vinden en da's ook best stoer....toch?! 

Je zult begrijpen dat ik vandaag niet jank. Sterker nog, jij krijgt die lach niet van mijn gezicht, al zou je dat willen!   (waarom quote ik in hemelsnaam uit zo'n plorknummer?! 🙈) 

PS zijn spulletjes staan er allemaal nog en zijn tafeltje staat op " GERESERVEERD" want hij is verder weg maar niet weg. 🤎 

marijkevankuijck's avatar
3 jaar geleden

Aftellen maar! 😘

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Mini&Jantje?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.