"Genderneutraal" opvoeden, iets voor mij?

"Genderneutraliteit", een begrip dat sinds een paar jaar enorm in opkomst is. Een modebegrip als je het mij vraagt. Volgens de Van Dale betekent het zoveel als "geen onderscheid makend tussen de seksen en de daaraan toegeschreven eigenschappen, gedragingen en voorkeuren". Een duidelijke definitie, lijkt me. Toch lokt het nogal maatschappelijke discussies op, waarin het ' gender neutraal opvoeden' bijzonder veel aandacht krijgt. 

Maar wat houdt dit dan precies in? En is het iets voor mij? Ik ben me eens gaan verdiepen in dit thema en las verrassende artikelen over recente onderzoeken. Uit een van de gelezen onderzoeken blijkt dat genderstereotypering (het woord alleen al) op latere leeftijd behoorlijke schade kan aanrichten bij kinderen. Meisjes zouden bijvoorbeeld minder vaak hun middelbare school afmaken, minder vaak zekerheid van een baan hebben en vaker slachtoffer zijn van huiselijk en seksueel geweld als ze té genderstereotyp opgevoed zouden worden. Jongens zouden daarentegen vaker op jongere leeftijd beginnen met hevig drank- en drugsgebruik. Daarom zou het goed zijn als we kinderen in minder traditionele rolpatronen opvoeden, blijkt uit ditzelfde onderzoek. En daar kan ik me persoonlijk prima in vinden. 

In onze opvoeding geven we onze kinderen onbewust vaak stereotype normen en waarden mee. Mannen zijn ongevoelig en vrouwen kunnen niet klussen. Vrouwen zorgen voor het huishouden, terwijl mannen werken. Roze is voor meisjes en blauw is voor jongens en ga zo maar even door. Natuurlijk zijn hierin gradaties aan te geven en bestaan er meer varianten dan alleen heel mannelijk of extreem vrouwelijk. Gender neutraal opvoeden gaat hier, als het ware, tegen in en streeft er naar dat kinderen door hun geslacht niet beperkt worden in hun ontwikkeling en opgroeien met een idee dat ze gelijk zijn aan elkaar. 

Hoewel ik dit enorm belangrijk vind, durf ik eerlijk te zeggen dat ik mijn kinderen (nog) niet zo genderneutraal opvoed. In mijn opvoeding streef ik echter naar keuzevrijheid voor mijn kinderen door een zo breed mogelijk scala aan speelgoed, kleding en hobby's te bieden. Ik heb het geluk dat ik een lieve zoon en mooie dochter heb mogen krijgen en dus zowel 'jongensspeelgoed' als 'meisjesspeelgoed' in huis heb. De kinderen zijn nog te klein om hun eigen keuzes te maken in de aanschaf van speelgoed en dus betrap ik me er op dat het onderscheid in het speelgoed, door mijzelf gecreëerd is. Voor mijn zoon kocht ik al heel vroeg ToetToet Auto's van VTech. En voor mijn dochter is veel speelgoed roze van kleur. Mijn zoon kreeg een werkbank en mijn dochter een keuken. Onbewust deed ik dus mee aan die stereotype rolpatronen. Blij ben ik dan ook om te zien dat zowel mijn dochter als mijn zoon met elkaars speelgoed spelen. Gisterenochtend kwam ik beneden en trof ik mijn dochter van 1, spelend met de vrachtwagen van mijn zoon. En als mijn zoon de kans krijgt, neemt hij de poppenwagen van zijn zusje en racet hij daarmee het hele huis rond. Ik vind het fijn om te zien dat beide kindjes zich vrij voelen om te spelen met dat wat ze leuk vinden. 

En hoe zit dat dan met kleding? Ook hierin merk ik dat ik nog niet zo genderneutraal ben als ik zou willen. Een roze polo voor zoonlief, prima, maar een rokje of een jurk, dat vind ik nogal een dingetje. Voor dit moment (hij is 4) lijkt hij hier ook helemaal geen behoefte aan te hebben. Hij draagt het liefst een spijkerbroek met shirt of polo en een paar sneakers en dat is prima. Voor mijn dochter vind ik het vooral heel leuk om haar 'poppig' te kleden, zolang ze dit toe laat. Een mooi jurkje of schattig rokje, strikje in het haar en een paar lieve schoentjes. Altijd roze? Nee! Voor haar vind ik, naast roze (oke dan, toch maar toegegeven), donkerblauw en wit heel leuk. Ze draagt ook heus niet altijd een rokje of een jurkje. Zeer regelmatig draagt ze ook een jeans (skinny, dat dan wel) of chino met een schattig shirtje of vestje. 

Mijn kleine meisje is er nog te klein voor, maar mijn grote knul van vier heeft twee grote hobby's: voetbal en auto's. Soms vraag ik me wel eens af of we hem hierin niet te veel sturen en té genderstereotype opvoeden. Mijn man voetbalt zelf, is groot fan van een voetbalclub in het mooie Zuiden en bezoekt de wedstrijden dan ook regelmatig. Daarnaast is hij vrachtwagenchauffeur binnen een grondverzetbedrijf en verdient daarmee de kost. Het kan dan toch bijna niet anders dan dat dit beeld van zijn mannelijke afgod, op onze zoon geprojecteerd wordt? Hij heeft geen enkel ander voorbeeld. 

Nou, de conclusie is getrokken: ik voed mijn kinderen nog NIET genderneutraal op, maar ben wél van mening dat ik hen in hun keuzes vrij moet laten. Kiest mijn zoon er over een tijdje voor om met nagellak naar school te willen, zal dit slikken zijn voor me, maar accepteer ik dit wel en lak ik zijn nagels. En wil mijn dochter later liever op voetbal dan op ballet, dan is dat ook prima. Ik ben er van overtuigd dat met name de keuzes die de kinderen zelf mogen maken meer met genderneutraal opvoeden te maken hebben dan de keuzes die ik als ouder maak.